Презентация на тему по литературе на тему Пушкин в переводах

Но сколь бы ни трудны были его

произведения для перевода, великий русский поэт имеет своих почитателей почти во всех уголках нашей планеты!

Обилие языков, которых в той или иной степени

касался Пушкин, просто поражает! Французский, старофранцузский, итальянский, испанский, английский, немецкий, древнегреческий, латинский, древнерусский, церковнославянский, сербский, польский, украинский, древнееврейский, арабский, турецкий — шестнадцать языков.

чудное мгновение» на украинском языке)
Я мить чудову пам'ятаю, Коли

мені з'явилась ти, Як осяйне видіння раю, Як чистий геній красоти. В сумній холодній безнадії, В людській тривожній метушні Звучав твій голос, наче мрії, У снах з'являлась ти мені. Йшли роки. Мрії чарівничі Розвіяв вітер часу злий, І я забув твоє обличчя, Твій стан і голос ніжний твій.
У глушині важкій вигнання Минали дні мого життя Без божества і без кохання, Без сліз, натхнення, без чуття. Та знов душею воскресаю, Моїм очам з'явилась ти, Як осяйне видіння раю, Як чистий геній красоти. І серце б'ється знов огнисто, В моїй душі воскресли знов І божество, й натхнення чисте, Й життя, і сльози, і любов.

М. Рыльского)
Я пам'ятник собi воздвиг нерукотворний, Тропа народна там навiки

пролягла, Олександрiйськiй стовп, в гордливостi незборний, Йому не досягне чола. Нi, весь я не умру, я в лiрi жити буду, Вiд праху утече нетлiнний заповiт, - I славу матиму, допоки серед люду  Лишиться хоч один пiїт. Про мене вiдголос пройде в Русi великiй, I нарече мене всяк сущий в нiй язик, I гордий внук слов'ян, i фiнн, i нинi дикий  Тунгус, i друг cтепiв калмик.   
I довго буду тим я дорогий народу, Що добрiсть у серцях пiснями викликав, Що в мiй жорстокий вiк прославив я свободу I за упалих обставав. Виконуй божеське, о музо, повеління, Огуди не страшись, вінця не вимагай, Спокійна завжди будь на кривди й на хваління І в спір із дурнем не вступай.

мову (пер. Максiм Танк)
Дзе след жыцця ў пустынi знiк,

На грунце бедным, абмярцвелым,
Анчар, як грозны вартаўнiк,
Стаiць - адзiн на свеце цэлым. 
Прырода высахлых пяскоў
Яго ў дзень гнева нарадзiла
I ад карэння да лiстоў
Густой атрутай напаiла. 
Дыхнуць паўдзённыя вятры
- Атрута капае расiцай,
Пад вечар стыне на кары
Густой, празрыстаю жывiцай. 
К яму i птушка не ляцiць
А толькi вецер мiмалётны
На дрэва смерцi набяжыць
- I прэч iмчыцца, ўжо смяротны. 
Калi ж над спёкаю пяскоў,
Зблукаўшы, воблака запрача,
Атрутны дождж з яго лiстоў
Сплывае на пясок гарачы. 
Ды чалавека цар паслаў
Да дрэва смерцi i пакуты; I
той пайшоў, ледзь змрок апаў,
I ранiцай прынёс атруты. 
Ён згубную смалу прынёс,
Галiну з вялымi лiстаме,
I пот гарчэй ад горкiх слёз
Сцякаў халоднымi цуркамi; 
Прынёс - i аслабелы лёг
Пад засень будана нябога
I ў той жа мiг сканаў ля ног
Уладара свайго лiхога. 
А цар атрутай загадаў
Насыцiць стрэлы-блiскавiцы,
I разам з iмi смерць паслаў Ён на суседнiя гранiцы. 

- қайттім білдірмей,
Япырмау, қайтіп айтамын?
Қоймады дертің күйдірмей,
Не салсаң да

тартамын.
 
Талайсыз, бақсыз мен сорлы
Еріксіз аттап ұяттан,
Қорлыққа көндім бұл құрлы,
Байқалар халім бұл хаттан
 
Әлімше мен де ұялып,
Білдірмен дедім өлсем де,
Шыдар ем күйіп мен жанып,
Айында бірер керсем де.
 
Болмады көріп қалуға,
Есітіп біраз сөзіңді.
Шыдар ем бір ай жатуға
Ұзақ түн жұмбай көзімді.
 
Қызықтан қашып бұл жерге
Көңіліңіз суып келіпсіз.
Мәнісін сұрап білуге
Тілдесе алмаймын еріксіз.
 
Келмесең егер сен бізге,
Сау болмас па ем, әлбетте.
Болмасам ашына мен сізге,
Түспес ем мұндай бейнетке.
 
Асау жүрек қайнамай,
Жуасыр ма еді кезінде?
Елден бір жақсы сайламай,
Бармас па ем ерге өзім де?
 Өзгеге ешбір дүниеден
Еркімен тимес бұл жүрек.
Әзелде тағдыр иеден,
Қожам - сенсің, не керек.
 
Тіршілігім - құрбандық,
Шыдамай сені көргенше.
Тәңірімнен келген бұл жарлық,
Ием - сенсің өлгенше.
 
Әуелде кірдің түсіме,
Ортақтасып өміріме.
Толғау салып ішіме,
Сол күнде-ақ жақтың көңліме.
 
Құдайдан болғай деп емі,
Құдайыны мол бердім.
Көрген жерде-ақ мен сені,
«Осы екен ғой - сол» - дедім.
 
Жатқан сайын ұйқыға
Дұға оқушы ем, шошынып.
Ұнатып мені құлқыңа,
Жүруші едің қосылып.
 
Түсімде мені жұбатып,
Жылы сөзбен сөйлесіп,
Кетуші едің қуантып,
Қалушы еді көңіл өсіп.
 
Шыныңды айт, кімсің тербеткен
Иембісің сақтаушы?
Әлде азғырып әуре еткен
Жаумысың теуіп таптаушы?
 
Шеш көңлімнің жұмбағын,
Әлде бәрі - алданыс.
Жас жүрек жайып саусағын
Талпынған шығар айға алыс.
 
Не болса да, өзімді
Тапсырдым сізге налынып.
Толтырып жасқа көзімді,
Есірке деймін жалынып.
 
Бұл жерде ешкім сырымды
Білмейді, айтып не етейін?
Жақтырмай бұзсаң нұрымды,
Білдірмей күйіп өтейін.
 
Күтемін сізден қайта хат,
Қуандырып дертім жаз.
Ол болмаса, шыныңды айт,
Кінә өзімде, өзіме аз.

Я вас любил: любовь еще, быть может, В душе моей

угасла не совсем; Но пусть она вас больше не тревожит; Я не хочу печалить вас ничем. Я вас любил безмолвно, безнадежно, То робостью, то ревностью томим; Я вас любил так искренно, так нежно, Как дай вам бог любимой быть другим.
1829




I loved you
I loved you, and that love, to die refusing, May still - who knows! - be smouldering in my breast Pray be not pained - believe me, of my choosing I'd never have you troubled or distressed. I loved you mutely, hopelessly and truly, With shy yet fervent tenderness aglow; Mine was a jealous passion and unruly... May God grant that another'll love you so!
Translated by I.Zheleznova

rose,
L’aimable fille d’un beau jour,
Quand au printemps à peine

éclose,
Elle est l’image de l’amour?
Видали ль вы нежную розу,
Любезную дочь ясного дня,
Когда весной, едва расцветши,
Она являет образ любви?
Telle à nos yeux, plus belle encore,
Parut Eudoxie aujourd’hui;
Plus d’un printemps la vit éclore,
Charmante et jeune comme lui.
Такою глазам нашим, еще прекраснее,
Ныне явилась Евдокия;
Не раз видела весна, как она расцветала,
Прелестная и юная, подобная ей самой.
Mais, hélas! les vents, les tempêtes,
Ces fougueux enfants de l’hiver,
Bientôt vont gronder sur nos têtes,
Enchaîner l’eau, la terre et l’air.
Но увы! ветры и бури,
Эти лютые дети зимы,
Скоро заревут над нашими головами,
Окуют воду, землю и воздух.
Et plus de fleurs, et plus de rose!
L’aimable fille des amours
Tombe fanée, à peine éclose;
Il a fui, le temps des beaux jours!
И нет более цветов, и нет более розы!
Любезная дочь любви,
Завянув, падает, едва расцветшая:
Миновала пора ясных дней!
Eudoxie! aimez, le temps presse:
Profitez de vos jours heureux!
Est-ce dans la froide vieillesse
Que de l’amour on sent les feux?
Евдокия! любите! Время не терпит:
Пользуйтесь вашими счастливыми днями!
В хладной ли старости
Дано нам ведать пыл любви?