Презентация на тему Габдулла Тукай(1886 – 1913)

табигатьле Казан арты. Ул 1886 елның 26 апрелендә хәзерге

Арча районының Кушлавыч авылында туа.
1895 елны Габдулланы әтисе ягыннан апасы Уральск шәһәренә алдыра. Монда ул мәдрәсәдә һәм бер үк вакытта өчьеллык рус мәктәбендә укый.
1905—1907 елларда аны Казанда, Оренбургта, Петербургта яхшы белә башлыйлар.
Габдулла Тукай 1907 елның көзенә чаклы Уралъскида яши, аннан Казанга килә һәм гомеренең соңгы көннәренә кадәр Казанда була.
Сигез ел буена иҗат итү чорында ул ун мең юлдан артык шигырь, кырык-илле басма табак ча­масы проза әсәрләре язарга өлгерә.

берлә тор; Аума, аума! туп-туры тор, төз утыр, яхшы

утыр!
Ник газаплыйсың болай син, мин әле бик кечкенә; Мин туганга тик ике айлап булыр, йә өч кенә.
Юк, кирәкми, мин өйрәнмим, минем уйныйсым килә;
Шул болыннарда ятасым, шунда ауныйсым килә.
—Ах, юләр маэмай! Тырыш яшьләй, зурайгач җайсызул;
Картаеп каткач буыннар, эш белү уңайсыз ул!

укыгач,
Галим булып җитәр бу.
Йокла, угълым, йом күзең,
Йом, йом күзең,

йолдызым;
Кичтән йокың кала да,
Егълап үтә көндезең.
Әлли-бәлли көйләрем,
Хикәятләр сөйләрем,
Сиңа теләк теләрем,
Бәхетле бул диярем.
Гыйззәтем син, кадрем син,
Минем йөрәк бәгърем син,
Куанычым, шатлыгым
Тик син минем, синсең, син!

Чәчрәтәм, уйныйм, чумам,
башым белән суны сөзәм.
Шул рәвешчә бер

сәгать ярым
кадәрле уйнагач,
Инде шаять бер сәгатьсез
тирләмәм дип уйлагач,
Йөгереп чыктым судан,
тиз-тиз киендем өс-башым;
Куркам үзем әллә нидән,—
юк янымда юлдашым.
Бервакыт китәм дигәндә,
төште күзем басмага;
Карасам: бер куркыныч
хатын утырган басмада.
Көнгә каршы ялтырый
кулындагы алтын тарак;
Шул тарак берлән утыра
тузгыган сачен тарап.
Тын да алмыйча торам,
куркып кына, тешне кысып,
Шунда яр буендагы
куе агачларга посып.

якын безнең авылга ул; Авылыбызның ямен, суын тәмен беләм,

Шуңа күрә сөям жаным, тәнем белән.