Презентация на тему по истории Беларуси на тему Якуб Колас

Мінскага павета Мінскай губерніі (цяпер у межах

горада Стоўбцы Мінскай вобласці).

навакольныя краявіды, цікавыя апавяданні розных падарожных, якія, як успамінаў

пазней пісьменнік, раскрывалі яму новы свет разуменняў і ўяўленняў, пакінулі значны след у душы юнага Кастуся. Слухаў ён і беларускія песні, якія спявала маці. Вялікі аўтарытэт меў у падлетка дзядзька па бацьку — Антось, які першы абудзіў цікавасць да літаратуры.

Богу!  Згінуў снег з сырой зямлі;  Папсавала гразь дарогу,  Перавалы загулі.  Сонца грэе,

прыпякае;  Лёд на рэчцы затрашчаў.  Цёплы вецер павявае,  Хмар дажджлівых нам прыгнаў.  Вось і бусел паказаўся,  Гусі дзікія крычаць,  Шпак на дубе расспяваўся,  Жураўлі ўжо ляцяць.  I зіма, як дым, прапала!  Зелянее луг, ралля.  Як ад болю, ачуняла  Наша родная зямля

вершы і празаічныя творы на беларускай мове. Складаў вершы

аб прыродзе, нялёгкім існаванні селяніна, напісаў паэмы "Каля кастра" і "Страх", тэксты якіх не захаваліся, а таксама першы празаічны твор – этнаграфічны нарыс "Наша сяло, людзі і што робіцца ў сяле". 

беларускамоўнай газеце "Наша доля" з'явіўся верш —"Наш родны край".

Тут упершыню быў выкарыстаны псеўданім Якуб Колас

на 3 гады турэмнага зняволення паводле абвінавачання ў актыўных

дзеяннях, накіраваных на выкананне праграмы Усерасійскага саюза настаўнікаў, які, як было заяўлена на судзе, меў на мэце ліквідацыю існуючага ў Расійскай імперыі грамадскага ладу (у тым ліку ў складанні адозвы да настаўнікаў, хоць пісаў яе іншы чалавек, якога Колас суду не назваў). Увесь тэрмін пакарання Якуб Колас адбываў у Мінскім астрозе.

хутары Смольня, каля вёскі Мікалаеўшчына, адбылася яго першая сустрэча

з Янкам Купалам, якая паклала пачатак іх сяброўству

узяў шлюб з настаўніцай пінскай чыгуначнай школы Марыяй Каменскай, з

якой яны пражылі разам больш за 30 гадоў, мелі трох сыноў (Даніла, Юрка, Міхась).

ў 1915 г. у сувязі з набліжэннем фронту Якуб

Колас разам з сям'ёй эвакуіраваўся ў Маскоўскую губерню, дзе быў мабілізаваны на вайсковую службу. Пасля заканчэння Аляксандраўскага ваеннага вучылішча (Масква, 1916 г.) служыў у запасным палку ў г.Перм. У сувязі з хваробай атрымаў адпачынак і паехаў да сям'і ў горад Абаянь (цяпер Курская вобласць Расіі).

ў Мінск. Быў супрацоўнікам Навукова-тэрміналагічнай камісіі Народнага камісарыята асветы, 

літаратурнай камісіі па збіранні вуснай народнай творчасці Інстытута Беларускай Культуры, выкладаў у Беларускім педагагічным тэхнікуме, чытаў лекцыі па граматыцы і методыцы выкладання беларускай мовы на настаўніцкіх педагагічных курсах у Слуцку, працаваў выкладчыкам беларускай мовы ў Беларускім дзяржаўным унівэрсітэце.  

эпоху ў жыцці беларускага народа. Аўтар апаэтызаваў духоўнае багацце

і маральную веліч працоўнага чалавека, яго адвечную мару быць гаспадаром на ўласнай зямлі. У творы яскрава апісаны побыт народа, выведзены тыповыя беларускія характары.

таленту з народа, духоўным адраджэнні нацыі. Трагічныя і драматычныя

матывы ў ім пераплятаюцца з жыццясцвярджальнымі і аптымістычнымі. Паэт асвятляе своеасаблівасць нацыянальнага шляху беларусаў, выказвае надзею на актывізацыю духоўна-творчых сіл народа. 

і да канца жыцця, Якуб Колас працаваў у Акадэміі

навук Беларусі, быў вядомы як грамадскі дзеяч. У яго заўсёды знаходзілі водгук праблемы асобных грамадзян, паслядоўна адстойваў ён інтарэсы і ўсёй беларускай нацыі. У 1956 г. пісьменнік падрыхтаваў ліст у вышэйшыя партыйныя інстанцыі, дзе выказаў занепакоенасць становішчам беларускай мовы ў грамадскім жыцці, прапанаваў меры па яе абароне.

"На ростанях", у якой апісаны падзеі 1906-1911 гг. Яна

стала 3-й, апошняй (разам з дзвюма папярэднімі — "У палескай глушы", "У глыбі Палесся"), часткай аднайменнай трылогіі.