Презентация на тему ҚазҰМУхирургиялық стоматология кафедрасыОдонтогенді гайморит. жоғарғыжақсүйекқойнауыныңжыланкөзіжәнетесілуі. Диагностика және емдеуқағидалары.

қабынуы, Одонтогенді гайморит барлық гомариттердің 25-40% құрайды
По Бонсдорф бойынша

гоймор қуысы түбінің наибольшее отстояние дна гайморовой полости о-. түбірі 7/7, 1,3 мм., 8/8 — 2,3 мм., 3/3 — 7,1 мм., 54/45 — 7,6 мм.

Пневматикалық типі, ауалы қуыс үлкен болады. Сүйек қабырғасы жұқа.

Жоғары жақ сүйек қуысы түбі 15 мм. Ені 11 мм. Түбінен төмен мұрын қуысы орналасқан.
2. Склеротикалық типінде қуыс кіші болады. Гоймор қуысы мен тіс ұяшығы арасындағы кеңістік губкалы улкен қабатты затпен толтырылады.

келетін отпелі түрлері кездеседі: Брюл бойынша — 10,5 куб

сантиметр, Яков бойынша — 11-12 куб сантиметр, Шюрх бойынша- 5 тен 29 дейін куб сантиметр. Көпкамералы қойнау болады(Свержевский, Губер, Альбрехт).

грам оң
грам теріс таяқшалар.

орын - 6/6 (35,5%)
Екінші орын - 7/7 (15,5%)

Үшінші орын - 5/5 (9,7%)

остеомиелиті (жедел және созылмалы), 16,4%.
3. гаймориттің келесі тобын

альвеолды өсіндісіде жасалатын операциялар кезінде қуыс түбінің тесілу салдарынан дамитын гаймориттер құрайды,

түрде жіктейді:
а) одонтогенді тесілуі (тісті жұлғанан кейін, түбір

ұшы резекциясы, жоғары жақ сүйекте киста және гайморит операциясында);
б) жоғары жақ сүйек спецификалық жарақатындағы тесілуі;
в)ісіктің әсерінен тесілу;
r) травматикалық және и атылған тесілу. Клиникалық мәліметтерге қарағанда гоймор қуысы түбінің тесілуі 50%тен 90% ке дейін тіс жұлу операциясына байланысты.

мынадай топтарға бөледі.

Бірінші түрі: экссудация анықталады. Бұл кезде

эпителий сақталады,бірақ беткей беттерінің кей бір жерлерінде жара пйда болуы мүмкін. Шырышты қабаттың негізгі тінінде алуан санды плазмоциттер және Руссел денелерінен құралған лимфоидтті инфильтрация байқалады. Шырышты қабаттың барлық бөліктерінің қан тамырлары кеңейгені,домбығып ісінгені анықталады.
Екінші түрі эпителийдегі пролиферативті үрдіпен сипатталады. Экссудация және альтерация лардың маңыздылығы екінші орын алады.Шырышты қабатта полиптер өседі,эпителийасты аздап ісініп онда лимфоидті инфильтрация байқалады.

травматическалық болып бөлінеді.
Г.Н. Марченко (1966) келесі клиникалық жіктелуін

ұсынды:
1. жабық түрі: а) созылмалы периодонтиттерге; б) кисталардың іріңдеуіне байланысты.
2. ашық түрі: а) перфоративті; б) остеомиелиттерден кейінгі гоймориттер.
Гоймориттер клиникалық дамуына байланысты жедел және созылмалы болып екіге бөлінеді.