Презентация на тему Везикулярлық тасымалдау

жүйелері (сорғыштар және арналар) Көлденең жолақ бұлшықет ұлпасында Са2+

иондарының тасымалдану жүйесі Бүйректе глюкозаның тасымалдануы Мембрана арқылы түйіршіктердің және ірі молекулалы қосылыстардың өткізілуі Қорытынды Пайдаланылған әдебиеттер

ету болып табылады. Заттар ағыны дегеніміз: біріншіден- жасуша ішінде,

кедір-бұдыр эндоплазмалық торда синтезделген ақуыздардың органеллалар арасында әрлі-берлі тасымалдануы; екіншіден-көптеген жасушалар мен ұлпаларда синтезделген пептидтік гормондардың, асқорыту ферменттерінің, антиденелердің, өсу факторларының және басқа да секреторлық молекулалардың жасуша сыртына шығарылуы; үшінішіден-сыртқы ортадан жасушаға үнемі әртүрлі заттардың өткізілуі.

жерде ақуыз молекуласының гликозилденуінің алғашқы кезеңдері өтеді. Содан кейін

ақуыз молекулалары тасымалдау көпіршіктеріне іріктелініп, Гольджи кешенінің цис-полюсіне өтеді. Гольджи цистерналарында ақуыздардың гликолизденуі әрі қарай жалғасады, ал Гольджидің транс-полюсі мен транс-торларында ақуыздың гликозилденуі толығымен аяқталады. Сонымен қатар олар фосфорланады және сульфаттанады. Гольджи цистерналарынан ақуыздар жиекті көпіршіктер арқылы өтеді. Гольджидің транс-торларында толық модификацияланған ақуыздар нақтылы органеллаларға тасымалдану үшін тасымал көпіршіктеріне іріктелінеді. Гольджи кешенін тастап шыққаннан кейін, ақуыздар алғашқы лизосомаларға, конститутивтік көпіршіктерге және секреторлық гранулаларға үлестіріледі.

өткізілуінің 3 жолы белгілі:


Жай диффузия
Жеңілдетілген
диффузия

Белсенді

тасымалдану

градиенті бағытында мембрана арқылы өтуі.
Мұндай әдіс арқылы кіші молекулалы

гидрофобтық органикалық қосылыстар және ұсақ, бейтарап молекулалар өтеді.
Мембрана арқылы шектелген қуыстардың концентрация айырмашылығы көбейген сайын диффузия жылдамдығы да пропорциональ өседі, ал олардың концентрациясы теңессе диффузия тоқталады.

градиенті бағытында мембрана арқылы өтеді, яғни жоғары концентрациядан төменгі

концентрация бағытында, бірақ бұл құбылыс өздігінен жүзеге аспайды, ал ерекше тасымалдау ақуызы- транслоказаның көмегімен жүреді. Транслоказалар – өздері өткізетін заттарға азды-көпті сай болып келетін интегралдық ақуыздар. Мысалы, эритроцит мебранасындағы аниондық арналар, қозғыш жасушалар плазмолеммасындағы К+ каналдары, саркоплазмалық ретикулум мембранасындағы Са+ каналдары.

көмегімен жүзеге асады, бірақ бұл кезде заттар олардың концентрация

градиентіне қарама-қарсы бағытта, яғни концентрациясы аз ортадан концентрациясы жоғары ортаға өткізіледі. Бұл құбылыстың 2 нұсқасы белгілі:
симпорт антипорт

транспорт
С1
С2
АТФ

АДФ

Ұсақ молекулалы заттардың өткізілу жобасы

өткізеді, оның біреуі –У концентрация градиенті бағытында диффузияланып екінші

затты-Х, өзімен бірге ілестіріп өткізеді. Мысалы, бүйрек арнашықтарынан глюкозаның реабсорбциялануы осындай тетік (механизм) арқылы Nа+ ионымен бірге симпортталынады. Егер симпортқа қатынасатын заттардың екеуі де иондар болатын болса, олар түрліше зарядталған қажет.

Антипорт – транслоказа арқылы заттардың (У,Х) қарама-қарсы бағыттарда өткізілуі, яғни У молекуласы Х-молекуласымен алмастырылады.
Эукариоттарда антипорт өте сирек кездеседі.

АДФ
Х

У Х У Х У

Х У Х У Х У

СИМПОРТ АНТИПОРТ АНТИПОРТ

Екі заттың бірлесіп тасымалдану жобасы

, K+-сорғышы немесе Na+,K+-тәуелді АТФ –аза-2а-ширатпадан, 2в-құрылымынан тұратын интегралдық

ақуыз. Ол АТФ энергиясын пайдаланып Na+ және K+ иондарын олардың концентрация градиентіне қарсы бағытта өткізеді, яғни Na+ ионын-жасушадан сыртқа, ал K+ ионын-жасуша ішіне.
Осы сорғыш қызметінің арқасында Na+ ионының концентрациясы жасуша сыртында, ал K+ ионының концентрациясы жасуша ішінде айтарлықтай жоғары болады, яғни иондардың жасушаішілік және жасушааралық ассиметриялық үлестірілуі орын алады.
Na+,K+ - сорғышы қызметінің ерекшелігі – АТФ бір молекуласының ыдырауы нәтижесінде 3 Nа+ ионы жасушадан шығарылып, 2 К+ ионы жасушаға ендіреді.
Na+,K+ сорғышының қызметінің тетіктері төмендегідей болуы мүмкін:
1)– сорғыштың белгілі бір қуысы болады. Кезекті циклдің басында мембрананың ішкі беті жағында ол ашық болады және оған 3 Nа+ ионы толтырылады. АТФ гидролизі нәтижесінде бөлінетін энергия иондар арасындағы электрлік кері серпілу кедергісін жоюға жұмсалады және келесі сатының басталуын инициациялайды. Атф гидролизінде бөлініп шыққан фосфат тобы ақуызға беріледі және оынң конформациясын өзгертеді, нәтижесінде Nа+ иондары толтырылған қуыс мембрананың екінші беті жағында ашылады. Иондараралық электрлік кері тебілу күші иондардың жасуша сыртындағы ортаға, оның концентрациясының жоғары болуына қарамастан, бөлініп шығуын тудырады.
Nа+ ионының орнына сорғыш қуысына 2 К+ ионы толтырылады. К+ ионының байланысуы транслоказаны фосфорсыздандырады, бұл оның бастапқы конформациясына қайтып келуіне ықпал етеді, нәтижесінде оның қуысы қайтадан мембрананың ішкі беті жағында ашылады да, К+ ионы жасуша ішіне босанып шығады.

плазмолемасында кездеседі және үнемі ашық болады. Осының арқасында Na+,K+

сорғышы қызметі нәтижесінде пайда болған өте жоғары концентрация градиентіне байланысты, К+ ионының біршама иондары осы арна арқылы жасушадан тыс ортаға қайтып келеді. К+ ионының шамалы ғана мөлшерінің шығарылуы мембрана беттерінде, концентрация градиенті эннергиясымен теңестірілетіндей, потенциалдар айырмашылығын қалыптастырады, ол -75мв тең. Сондықтан да динамикалық тепе-теңдік орнап К+ ионының арна арқылы әрі қарай шығарылуы тоқтайды.
Нәтижеде осы иондардың жасушаішілік және жасуша сыртындағы концентрациялары өзгермейді, бірақ жасуша трансмембраналық потенциалға ие болады. Бұл кезде плазмолемманың сыртқы беті оң, ал ішкі беті-теріс зарядталған болады.

ғана болады және ол барлық уақытша ашық болмайды. Na+

арнасы –нерв жасушаларының, миоциттердің және бұлшықет талшықтарының, сперматозоидтардың, сезім мүшелерінің сенсорлық жасушаларының плазмолеммаларында кездеседі. Бұл жасушаларда Na+ арнасының тығыздығы түрліше болады, яғни плазмолеммабетінің 0,2-1%-ын, яғни 1мкм2-та 50-200 арнаға дейін кездеседі.

жасушасының цитоплазмасында еркін Са2+ ионының концентрациясы өте төмен болады.

Қаңқа және жүрек бұлшықеттерінде ол 2 сорғыштың қызметі арқылы жүзеге асады.

иондарын жасушадан сыртқы ортаға сорып шығарады. Бұл кезде

әрбір Са2+ ионы жасушаға концентрация градиенті бағытында өтетін 2 Na+ ионына алмастырылады.

Екіншісі – Са2+ -сорғышы. Ол саркоплазмалық ретикулум мембранасында 1мкм-та 15000-200,000 тығыздығымен орналасқан және осы мембрананың ақуыздар массасының 90% құрайды.

айдайды, ал ол жерде олар кальсеквестрин деп аталатын ақуызбен

байланысады. Тасымалдану барысында Са2+ иондары концентрациясының 10000 реттік айырмашылығын жеңуге тура келеді. Сондықтан бұл құбылысқа біршама энергия жұмсалады, ал энергия көзі болып АТФ гидролизі саналады. АТФ-ның 1 молекуласының ыдырауы 2 Са2+ ионының өткізілуін қамтамасыз етеді.
Са2+ сорғышы құрылысы жағынан Na+,K+- сорғышына ұқсас болады, яғни ол да 2 үлкен ақуыз бөлшектерінен (950000Да) және 2 гликопротеин бөлшектерінен (50,000Да) тұрады.

да болады. Бұлшықет қозбаған, тыныштық күйінде, бұл арналар жабық

болады, ал бұлшықет талшықтары қозған кезде арна ашылады. Ашық арна арқылы Са2+ иондары саркоплазмалық ретикулум цистерналарынан цитоплазмаға белсенді түрде өтеді, бір импульста шамамен 1мкм-де 120-ға жуық иондар өтеді. Бұл өте көп емес, дегенмен саркоплазмалық мембранасының жалпы бетінің көлемі өте үлкен, ал цитоплазмада Са2+ ионы концентрациясының өте төмен болатынын ескерсек, онда Са2+ концентрациясы 100 есеге дейін артуы мүмкін.
Осының арқасында миофибриллалардағы жіңішке және жуан миофиламенттер әрекеттесулері активтенеді де миофибриллалар жиырыла бастайды.

артық Са2+ иондары Са2+ сорғышы арқылы саркоплазмадан саркоплазмалық ретикулум

цистерналарына қайтадан сорылады.
Сонымен, жасушаішілік және жасуша сыртындағы Са2+ ионы концентрациясы бұлшықет жиырылуына қарама-қарсы әсер етеді.
Жасуша сыртындағы Са2+ иондары концентрациясының жоғары болуы - Na+ арнасының ашылуын қиындатып, мембрананың қозуын тежейді және бұлшықеттің жиырылу қарқынын азайтады. Жасуша сыртындағы Са2+ иондарының концентрациясының төмендеуі тырысуға алып келеді.
Керісінше, жасушаішілік Са2+ ионы концентрациясының жоғары болуы бұлшықеттің жиырылуы үшін қажет, ал оның концентрациясы төмендесе жиырылу да әлсірейді не тоқтайды.

ерекше тасымалдану жүйесі болады, оны Na+ - тәуелді глюкоза

сорғышы деп атайды.

Бүйрек арнашықтарындағы алғашқы несеп құрамындағы глюкозаа концентрациясы қан плазмасындағымен бірдей болады, яғни 1 г/л. Алғашқы несептің бір тәуліктегі мөлшері -180л. Демек, алғашқы несеп құрамына бір тәулікте 180г глюкоза өтеді деген сөз. Олардың 99,8% бүйрек арнашықтарынан қанға реабсорбцияланады.

Глюкоза реабсорбциясының алғашқы порциялары ешбір концентрациялық кедергісіз өтеді, ал әрі қарай бүйрек арнашықтарында глюкоза концентрациясы біртіндеп азаяды, сондықтан глюкоза реабсорбциясының келесі пропорциялары үнемі жоғарылап отыратын концентрация градиентіне қарсы бағытта сорылады. Ал, бұл белгілі бір мөлшерде энергия жұмсауды қажет етеді.

эпителий жасушаларына глюкоза Na+ иондарымен бірге симпортталады. Бұл құбылыстың

қозғаушы күші болып жасушаішілік және жасуша сыртындағы концентрациясының айырмашылығының өте жоғары деңгейде болуы саналады.



Тасымалдаудың екінші сатысын қамтамасыз ету үшін Na+ тәуелді глюкоза сорғышы жасушада глюкоза концентрациясы қандағыға қарағанда 1,5 есе артық мөлшерге жеткенге дейін айдауы қажет. Бұл кезде 1 АТФ молекуласы ыдырағанда бөлінетін энергия есебінен эпителиоцитке глюкозаның 3 молекуласы енеді. Әрі қарай глюкоза эпителиоцит плазмолеммасы арқылы жеңілдеткен диффузия жолымен өзінің концентрация градиенті бағытында арнайы арналар арқылы ортаға өтеді. Сондықтан да эпитолиоциттерде глюкоза концентрациясы қанға қарғанда үнемі жоғары болуы қажет.

арқылы тек ұсақ молекулалы заттар ған өткізіліп қоймай, сол

сияқты ірі молекулалы қосылыстар және ұсақ түйіршіктер де өтеді мысалы, жаңадан синтезделген митохондриялық ақуыздар митоходрия мембранасын созылған тізбек күйінде кесіп өтсе, ядролық ақуыздар ядролық поралар арқылы өтеді.
Заттардың плазмолемме арқылы өтуі мембраналық көпіршіктер арқылы, секреторлық тетіктер негізінде жүзеге асады.
Заттардың тасымалдану бағыттарына және тасымалданатын заттар сипатына қарай трансмембраналық тасымалдану үдерісінің бірнеше түрлері белгілі:

Секреция







б) Экскреция

Пиноцитоз

Рецептор Лиганд

Секреция Экскрекция Рекреция

Плазмолема

цитоплазма

Эндоцитоз (жоғарыда) және экзоцитоз (төменде) түрлері

құралы болып тасымалдану мембрана көпіршіктері арқылы секторлық механизм негізінде

тасымалдануы болып табылады
Везикулалық тасымалдануда тасымалданатын ақуыздар мен липидтер көпіршік липосома, мицелла қабырғасын құрастырады, ал оның қуысында басқа органеллаларға арналған не жасуша сыртына шығарылатын «жүк» молекуласы болады.
Заттардың цитоплазмалық мембрана арқылы сыртқа шығарылуын не жасуша ішіне өткізілуін трансмембраналық тасымалдану деп атайды. Ол өте күрделі құбылыс және әртүрлі жасушаларда түрліше жолдармен жүзеге асады, сол сияқты, әртүрлі заттарда түрліше әдістер арқылы өткізіледі.

биология. Новосибирск-2003г. А. Ж. Сейтембетова, С. С. Лиходий. Биологиялық

химия. Алматы  «Білім»-1994ж. Н. Кенесарина. Өсімдіктер физиологиясы және биохимия негіздері. Алматы «Мектеп»-1988ж. Молекулярная биология клетки Б.Албертс, Д.Брей, Дж. Льюис, М.Рэфф, К. Робертс, Дж. Уотсон Москва «Мир» 1987г. Молекулярлық биология және генетика Сәтбай Әбилаев Шымкент 2008ж. WWW.mail.ru WWW.rambler.kz WWW.google.kz www.okynet.kz