Презентация на тему Антлы къурбанымыз, улу шеитимиз Номан Челебиджихан

бетте Буюк Сонакъ коюнде догъды. Онынъ балалыкъ ве осьмюрлик

чагъы анда кечти. Кой мектебинде окъуды, ана тили, эдебият, эсап, джография дерслерини эйи огренди.

сонъ, Акъчора ве «Зынджирлы» медреселеринде окъуды. Сонъра, озь бильгисини

теренлештирмек ичюн, Туркиеде, Истамбул мектеплеринде ве университетинде окъуды.
О, озюнинъ шиирлерини Туркиеде окъугъан йыллары дердж этип башлады.

яшларыны окъувгъа, терен бильги алмагъа, халкъымызнынъ сербестлиги, бахт-сеадети огърунда

курешмеге чагъыра.

ел къувмайлар.
Башта акъыл бар экен, козьде къарув,
Корьмей, бильмей юрьмектен

утанмайлар!

 
Айгиди, татар яшлары, окъумайлар!
Окъусалар кимседен кем къалмайлар.
Истамбулда, Парижде биринджи бола,
Японлар да оларгъа еталмайлар.

Айгиди, татар яшлары, ёкъ башлары,
Тёрелермен тёрде оськен ёлбашлары.
Ёлбашлары болмагъанда хорлукъ корип,
Къайда барса тёкелер козьяшлары!

миллий гимне чевирильди. Номан Челебиджихан, даа яш олгъанда, озь

халкъыны къорчалаяракъ, онынъ сербестлиги ичюн курешмеге ант эте. Бу мукъадес антына омюрининъ сонъуна къадар садыкъ къалды. 1912 сенеси Номан Челебиджихан окъувыны битирип. Къырымгъа къайтып кельди.

заваллы къардашларым чюрюсин?
Онлар ичюн окюнмесем, къайгъырмасам, яшасам,
Юрегимде къара къанлар

къайнамасын, къурусын!
 
Ант эткенмен, шу къарангъы юрткъа шавле сепмеге,
Насыл олсун эки къардаш бир-бирини корьмесин?
Буны корип бувсанмасам, мугъаймасам, янмасам,
Козьлеримден акъкъан яшлар дерья-денъиз къан олсун!

Ант эткенмен, сёз бергенмен миллет ичюн ольмеге,
Билип, корип миллетимнинъ козь яшыны сильмеге.
Бильмей, корьмей бинъ яшасам, Къурултайлы хан олсам,
Кене бир кунь мезарджылар келир мени коммеге.

Къурултайында Къырымтатар миллий укюметининъ башы оларакъ сайлана. Озь халкъына

джан-юректен хызмет эте. Лякин, о башлангъан эйи ишлернинъ омюри къыскъа олды.

солмасайдынъ ич бир заман
Гузель ёсма, гъондженъ иле эндамынъны
Эр кунь

север, опер эдым сайгъыларман.

Гонълюмизни хошлардырдынъ, сары тюльпан,
Мен де сени эльден, ельден къыскъанаман.
Узакълардан, коктен, ерден чокъ суемен,-
Кунешлернынъ, йылдызларнынъ козю яман.

Сары тюльпан, багъчамызны шенълендырдынъ,
Пек аз заман къырыкъ гонълюм эглендырдынъ,
Ярын сен де къырыладжакъ, оледжексинъ,
Оледжексенъ, бу джихангъа нечюн кельдинъ?

замбакълар бу мектептен безерди.
Безмей онынъ алтын ипек къанатлары, тюйлери,
Сальте

опер, охшар эдим тюльпанлары, гуллери.
 
Бир мектепли къызчыкъ корьди, бунъа ичтен туташты,
- Сени, сени тутайым, - деп, феси эльде, копкъошты.
Къувалады – еталмады,
Атты феси – урамады,
 Кобелеги тутамады,
Бир даа сонъ корамады.
Чунки о бир яш гъонджеге опе – опе япышаракъ,
Япракъларны кольгесинде корюнмеден, гизлемишти.

Челебиджихан большевиклер тарафындандан якъаланды ве Акъярда бастырыкъкъа къапатылды, ольдюрильди.

Джинаетчилер онынъ джеседини Къара денъизге ташлайлар.