Презентация на тему Микроағзалардың генетикасы

құрылысы мен биологиясына сәйкес өзіне тән ерекшеліктері бар. Бактериялардың

генетикасы көбірек зерттелген, олардың ерекшелік сипаты бактериалды жасушаның ұсақ өлшемі және кобеюінің жоғары жылдамдығы, мұның нәтижесі популяцияның үлкен санында қысқа уақыты аралығында генетикалық өзгерістерді анықтауға мүмкіндік береді.Бактериалды жасушада гендердің біртекті жиынтығы бар

1,5-2-109Д полинуклеотідті (ДНҚ-ның екі полинуклеотидтті тізбегі) болып табылады. Ол

суперспиралданған және сақинаға тұйықталған: 3000-5000-И дейін геннен тұрады. Хромосомаға ұқсас бактериялардың цитоплазмасында плазмида (хромосомадан тыс тұқымқуалаушылық факторлары) деп аталатьн ДНҚ-ның ковалентті тұйықталған сақинасы орналасады. Хромосома автономдық өздігінен көшіруге — репликацияға қабілетті, сондықтан оны репликондар деп атайды.

яғни берілген дараның гендер жиынтығы Микроорганизмдерге қатысты «геном» термині

«генотип» ұғымына синоним болып келеді.
Фенотип дегеніміз генотип пен қоршаған ортаның өзара байланысының нәтижесі, яғни өмір сүрудің белгілі жағдайындағы генотиптің көрінісі болып табылады. Микроорганизмдердің фенотипі қоршаған ортаға тәуелділігіне қарамастан генотиппен бақыланады, себебі осы жасушаның фенотиптік өзгерістерінің сипаты мен мүмкіндік дәрежесі гендер жиынтығымен анықталады, олардың әрқайсысы ДНҚ молекуласының белгілі бөлшектерімен өкілденген.
Өзгергіштіктің негізінде қоршаған орта факторларына генотип реакцияларының өзгерісі немесе гендер мен олардьң рекомбинацияларының мутациясы нәтижесінде генотиптің өзінің өзгерісі жатыр. Осыған байланысты фенотиптік өзгергіштік тұқымқуалайтын және тұқымқуаламайтын болып бөлінеді.

-сыртылық факторлардың генотиптік көрініске әсерімен қамтамасыз етіледі. Модификацияны тұдыратын

факторларды қалпына келтіргенде бұл өзгерістер жоғалады.
Түқымқуалайтын (генотиптік) езгергіштік мутациялармен байланысты -мутациялық өзгергіштік. Мутацияның негізін ДНҚ-қы нуклеотидтердің реттілігінің өзгерісі құрайды, оларды толық немесе жартылай жоғалту, яғни гендердің құрылымдық қайта құрылуы жүреді, бұл белгінің өзгерген түрінде фенотиптік өзгеріспен көрінеді.

қалпына келуі нәтижесіндегі жаңа реттіліктің пайда болуы. Бактериялар ДНҚ-ның

осындай өзгерістерінің нәтижесінде рекомбинантты штамдар деп аталатын немесе рекомбинанттар пайда болады. Бактериялардағы рекомбинация процесі олардың генетикалық ерекшеліктеріне, генетикалық алмасу түрлеріне байланысты бірқатар айырмашылықтарға ие. Осы микробты нысандарда генетикалық материалдардың тасымалдау түрлері ашылған трансформация, трансдукция, конъюгация, бұлар классикалық генетикаға белгісіз, осылардың көмегімен генетикалық рекомбинациялардың молекулярлы механизмдері
реттеледі.

түзілуіне, екі ата - ананың да гендеріне сай бүршіктік

геномның түзілуіне әкелетін әр түрлі генотиптері бар екі геннің ара -қатынасы.
Бактерияларда жыныстық көбею мен мейоз болмайды. Рекомбинация процесінде донор бактериялар - олар жасушаларға генетикалық материалды тасымалдайды және реципиент -қабылдаушы жасуша қатысады. Реципиент - жасушаға донор -жасушаның хромосомасының бір бөлігі ғана енді. Рекомбинацияның мәнісі - бактериялар арасында генетикалық ақпаратты тасымалдау болып табылады. Ол келесі үш механизм арқылы жүзеге асырылады: конъюгация (бактериялар қатынасы кезінде біреуі конъюгативті плазмиданы алып жүреді), трансдукция (әлсіз бактериофагтың көмегімен), трансформация (жоғары полимеразалы ДНҚ көмегімен).

– генетикалық материалдың бір бактериядан (донор) екіншісіне (реципиент) бактериофагтардың

көмегімен тасымалдануы. Бұл клетканың тұқым қуалаушылық қасиеттерінің өзгеруіне себеп болады. Трансдукцияны 1952 жылы америкалық ғалымдар Дж. Ледерберг және Н.Циндер ``Salmonellа typhіmurіum`` бактериясының кейбір штаммдарында белгілердің тұқым қуалауындағы өзгерістердің себебін талдауда ашқан. Трансдукция көптеген бактериялар, салмонеллалар, бацилл және актиномицеттерден табылған. Донор клеткасынан реципиент клеткасына бактериофаг типіне байланысты бактерия хромосомасының тек белгілі бөліктері ғана тасымалданса, оны арнайы Трансдукция, ал егер реципиент клеткасына бактерия хромосомасының кез келген бөліктері тасымалданатын болса, оны жалпы немесе арнайы емес Трансдукция деп атайды.

емес. Мутациялар ДНҚ нуклеотидтерінің реттілігінің өзгерісімен анықталады. ДНҚ нуклеотидтерінің

реттілігінің өзгерісі әртүрлі процестердің нәтижесінде болуы мүмкін: репликация кезіндегі қателік, бөлшектердің түсіп қалуы (делеция), жекелеген болшектердің басқаға қатысты жылжуы (транслокация) және т.б.
Бактериялардағы мутация микроорганизмнің кез келген анық белгілерінің өзгерісі бойынша анықталады (мысалы, аминқышқылдарын синтездеуге қабілеттілік, антимикробты препараттарға сезімталдық т.б.).
Мутациялардың әртүрлі типтері бар. Шығу тегі бойынша мутациялар споптанды немесе индукцияланган болуы мүмкін. Біріншісі эспериментаторлардың қатысуынсыз пайда болады, екіншісі бактерияалардың популяциясына мутагендер әсерінің нәтіжесінде, яғни мутацияны тұдыруға қабілетті физикалық, химиялық немесе биологиялық факторлар. Мутагендерге радиацияның әр түрлері, температура, химиялық қосылыстар қатары (нитратгар, нитриттер, 2-аминопурин, т.б.) жатады.

болінеді. Табиғи өмір сүру жағдайында бактериялардағы «жабайы тип» геномында

пайда болатын мутациялар түра деп аталады. Пайда болған даралар мутанттар деп аталады. Мутантты типтен жабайыға қайтуымен аяқталатын мутациялар кері немесе реверсия деп аталады. Кері мутация нәтижесінде пайда болатын даралар ревертанттар деп аталады. Қазіргі уақытта жекелеген реверсиялар мен олардың негізгі механизмдері тек қана бактериялар мен вирустарда зерттелінген. Осы процестің жеткілікті универсальдық (әмбебап, жан-жақты) сипаты жобаланады. Реверсиялар түра мутацияның пайда болуын түдыратын қоршаған ортадағы факторлардың әсерінен пайда болады. Реверсия мутантты геннің алғашқы жағдайына қалпына келуі нәтижесінде «шынайы» болуы мүмкін; егер ол қосымша мутация арқылы жүрсе супрессорлық мутация деп аталады.

және fаcіo – жасаймын) – организмнің белгілері мен қасиеттерінің

(фенотипінің) сыртқы орта факторларының әсерінен генотипке байланыссыз (тұқым қуаламай) өзгеруі. Модификациялар жеке микроб жасушасының немесе жалпы популяцияның өзгеріске ұшыраған коршаған ортаға жауабы болып табылатын адаптациялық реакциясы ретінде көрінеді. Бұндай өзгеріс түрі микроб популяцияларының қоршаған ортаға тез үйреніп, сол жағдайда өз тіршілігін сақтап қалуларына мүмкіндік береді.

ішіндегі жасушасыз тіршілік иесі. Олар рибонуклеин қышқылынан немесе дезоксирибонуклеин

қышқылынан құралған нуклеопротеидтерден, сондай-ақ ферментті нәруызбен қапталған қабықшадан – кабсидтерден тұрады. Бұл қабықша вирустың құрамындағы нуклеин қышқылдарын сыртқы ортаның қолайсыз жағдайларынан корғайды. Кейбір вирустардың құрамында нуклеин қышқылдарынан басқа көмірсулар, май текті заттар, биотин (Н витамині) және мыс молекулалары кездеседі. Вирустар тек тірі жасушада өніп-өсіп көбеюге бейімделген. Электрондық микроскоппен 300 мың есе үлкейтіп қарағанда, оның пішіні таяқша тәрізді, жіп тәрізді немесе іші қуыс цилиндр пішінді болатыны дәлелденді. Вирустар тірі организмдердің барлығын уландырады. Қазіргі кезде вирустардың жылы қанды омыртқалыларды уландыратын 500-дей, ал өсімдіктерді уландыратын 300-ден астам түрі белгілі болып отыр.

кіші. Вирустардағы гендер саны 4-6 дан 150 генге дейін

және жоғары (шешек вирусы) өзгеріп отырады. Вирустардың езгергіштігінің негізіне мутациялар жатады. Мутациялар кездейсоқ сипатта немесе бағытталған болуы мүмкін. Вирус облигатты жасушаішілік паразит бола отырып, бұл паразитизм қасиетін генетикалық деңгейде іске асырады. Инфекцияланған жасушада вирустардың бірнеше түрінің болуы, яғни аралас инфекция, олардың арасында келесі генетикалық өзара байланыстарға әкелуі мүмкін: көптеген реактивация, рекомбинация, кросс-реактивация т.б.; сонымен қатар генетикалық емес байланыстар да орын алуы мүмкін -комплементация т.б.

байланысу процесі, нәтижесінде өзара байланысатын вириондар генетикалық рекомбинация арқылы

бірін-бірі толықтырып зақымданбаған вирусты құайды. Рекомбинация - вирустар арасындағы генетикалық материалдың алмасуы - гендердің алмасу түрінде өтуі мүмкін (ген аралық рекомбинация) немесе бір геннің бөлшектерінің алмасуы (генішілік рекомбинация). Вирустардағы рекомбинация екі немесе одан көп вирустардың зақымдану процесімен өтеді, олар бір-бірінен генетикалық белгіліері арқылы ажыратылады. Рекомбинацияның варианты қиылысу реактивациясы немесе кросс-реактивация болып табылады, ол келесі жағдайда өтеді - вирустың бір штамының геном бөлшегі зақымдалғанда, басқасының геномы қалыпты болып келеді. Аралас инфекцияда осындай екі вирустың рекомбинация нәтижесінде ата-аналық микроорганизмдер қасиеттеріне ие вирус штамдары пайда болады.

келтіруге болады: аралас инфекция кезінде өзара байланысқа екі

қатысушының репродукциясы күшейеді немесе соның ішіндегі бір вирустың генотипі өзгеріссіз қалады. Комплементация вирустардың арасында кең таралған және туыстас, туыстас емес вирустардың арасында байқалады. Бүл феномен кезінде генетикалық материалдың алмасуы байқалмайды.
Егер бір вирустың геномы басқа вирустың капсидіне бекітілсе, бүл феномен аралас инфекцияларда байқалатын фенотиптік араласу деп аталады.
Сонымен қатар туыстас емес вирустардың генетикалық өзара байланысуы мүмкін, бүл генетикалық инженерияда зерттеледі.