Презентация на тему Жиенғали Әділұлы Тілепбергенов (1895-1933)

облысы, Темір ауданы, Қызыл жұлдыз ауылы, 1933-Ақтөбе қаласы) –

жазушы, драматург. Алғаш ауыл молдасынан сауатын ашқан Тілепбергенов Орынбордағы «Хусаиния» медресесінде оқыды.

Осы жылдары шығып тұрған “Садақ” қолжазба журналының Б.Майлиннен кейінгі шығарушысы болды.
Тілепбергенов

1918 – 33 жылдары ауыл мұғалімі, Темір ауданы оқу бөлімінің инспекторы, меңгерушісі (1921 – 25).
Ақтөбедегі “Кедей” газеті редакторының орынбасары, редакторы (1925 – 26).
Қызылжардағы “Бостандық туы” газетінің редакторы (1927 – 28)
Қызылорда ағарту институтында оқу-тәрбие жұмысын басқарушы, кейін директоры (1928)
“Сыр бойы” газеті редакторының орынбасары (1929 – 30)
Қазақ мемлекеттік баспасының редакторы (1931 – 32)
Темір ауданы “Социалды майдан” газетінің редакторы (1932 – 33) қызметтерін атқарған.

қолға алғанмын. Ол кезде Жиенғалиды «Ізбасар» жинағы арқылы ғана

білеміз. Ал әдебиет тарихында ол туралы екі ауыз сөз ғана айтылатын. Мен: «Ақтөбе топырағының перзентін біз іздемесек, оған біз жоқтаушы болмасақ, басқа кім іздейді?» — деп ойладым да, бір студентіме «Жиенғали Тілепбергеновтің өмірі мен шығармашылығы» тақырыбында диплом қорғататын болып шештім. Материал өте тапшы. Қолға түскен сәл нәрсеге қуанамыз. Мұрағатшы-ғалым Бейсенбай Байғалиев архивтен тауып, «Социалистік Қазақстанға» жариялаған жазушының Ілияс Жансүгіровке жазған екі хатын көргенде, төбеміз көкке жеткендей күйде болдық. Алайда хаттардың мазмұны… Мазмұны өте аянышты болып шықты, — дейді Ғайша Мұхамбетқызы.
Аянышты болатыны — хат жазушы өмірінің соңғы айларында, төсек тартып жатқанында жазылған. Жиенғалидың небәрі 38 жасында аса аянышты жағдайда көз жұмғаны жұртқа белгілі. Ал сол аз ғұмырды асқақ мұрат, асыл армандар жолында жұмсап, үлкен істердің басы-қасында жүргені, соңына мол мұра қалдырғаны — біздің көңілімізге медет.

Филология ғылымдарының кандидаты Ғайша Ниязованың «Ақтөбе» газетіне берген сұхбатынан

бара жатқан мұрасын жары Альфияға аманаттаған. «Мен енді жоқпын.

Мен өлгеннен кейін, қайткенде де Алматыға жетіп, жазбаларымды жолдастарыма тапсыр. Жарыққа шығуына бас-көз бол» — деп өтінген.
Жарының өтінішін орындау үшін, Альфия жас нәрестесі — Нұрашты туғандарына табыстап, Алматыға аттанады.

зерттеуші. Ол тірнектеп жинап жүріп, жазушы шығармаларын 1957 жылы

баспаға тапсырған. Сөйтсе де, кітап араға 12 жыл салып, онда да «жал-құйрығы күзеліп», 1969 жылы «Ізбасар» деген атпен жарыққа шықты. Жинаққа тіпті «Таңбалылар» повесі де енбей қалған, — дейді Ғайша Мұхамбетқызы.

Ақтөбе қаласында ағарту саласында тізе қосып еңбек еткен Жиенғали

мен Құдайбергенді арман мен мүдде ортақтығы жақындастырған. Бір-бірінен жырақта жүрген кездерінде олар хат жазысып тұрған. Бұған Жиенғали редакторы болған «Бостандық туы» газетінде қызмет еткен ақын Жақан Сыздықовтың естелігінен мына үзінді дәлел: «…көп ұзамай-ақ Жиенғалидың өте кішіпейіл, мейірбанды адам екенін білдік. Кейін Жиенғали Әділұлы Тілепбергеновпен дос болып кеттім. Кейде ол Бейімбеттен, Нұғыман Манаевтан, Құдайберген Жұбановтан, т.б. жолдастарынан келген хаттарды бізге көрсетіп, оқып беретін еді».

«Бауырым, замандасым Құдайберген»

қадірменді қариядан жазып алынған «Естіртудің» бізге жеткен шумақтары мыналар:
Бауырым,

замандасым Құдайберген,
Бәлені қазаменен әркім көрген.
Осындай үлгі сөзбен естіртеді
Біреудің жанашыры болса өлген.
Азалда тағдыр сондай болғаннан соң,
Әкең Қуан дем бітіп, шамы сөнген.
Тағдырға таад-бир жоқ қайғырғанмен,
Басына Қуан-екең нәубет келген.
Дүние — фәни нәрсе, баяны жоқ,
Секілді қызыл түлкі түсте көрген.
Қазаға разы, бәлеге сабыр керек
Кірмей адам қалмайды қара жерден.
Алланың хұкімі солай болғанан соң,
Айрылдың басшыңыздан соңына ерген.
Көз салып, төңірекке қарасаңыз,
Адасып қалған аз ба кемеңгерден?..»

дәні қалмай, әбден титықтап өлген жазушылардың басында атақты сатирик,

фельетоншы Жиенғали Тілепбергенов тұр. Отбасы, шиеттей балалары аштық құрсауында қалғанда үйіне аудандық хатшы бас сұғыпты. Сонда Жиенғали: «Ал кеп қалған екенсің. Мен ана дүниеге кетіп барамын. Мынау партиялық билетімді өзіңе тапсырайын. Мұның еш жақсылығын көрмедім» дейді де, әйеліне қып-қызыл билетті әкеп беруді бұйырады. Хатшы: «Оу, Жиенғали, сен қатты қателестің! Совет үкіметіне сен олай деуге болмайды. Партияға неге сөз айтасың?» деп қатты шошынып, шығып кетеді.
Темір Құлияс 

Жиенғали ашаршылықта қайтыс болған жазушылардың алды»