Презентация на тему Әлеуметтік философия

байланысы.
2. Халықорналасу және оның қоғамның дамуындағы рөлі.

Қоғам дамуының жалпы заңдары бар ма жоқ па?
- Индивид

қоғамға әсер ете ме немесе қоғам индивидке әсер ете ме?

– адам қызметінің тарихи қалыптасқан формаларының (территориясы, дәуірі, дәстүр

мен мәдениеті) барлық жиынтығы, яғни жүйелік құрылымы.

Әлеуметтiк философия жалпы философиялық бiлiм жүйесiнiң бiр бөлiгi болып

табылады. Оның объектiсi- әлеуметтiк әлем бүкiл оның көп түрлiгi мен бiрлiгiнде. Бiрақ қоғамды таным объектiсi ретiнде тек философия ғана емес басқада ғылымдар зерттейдi.

даму заңдарың жалпы әлем қалыптасу жүйесiнiң бөлiгi ретiнде
* қоғамдық

болмыс және адамдардың рухани дүниесiнiң ерекшелiктерiн, ұжымдық сананы
* әлеуметтiк құбылыстарға адамдардың құндылық қатынастарың, олардыңадамдардың қажеттiлiктерi мен мақсаттарына сәйкестiгiн.

индивидттердiн жай ғана жиынтығы емес, әр-түрлi әлеуметтiк топтар, ұжымдар,

топтар, ұлттар, мемлекеттер т.б. сияқты тарихи қалыптасқан адамдардың бiрлескен өзара-әрекеттесу формалары; 
қатынастық- қоғам айқындаушы болып табылатың экономикалық қатынастар негiзiнде қалыптасқан әлеуметтiк қатынастар жиынтығы; 
институтционалды- қоғамды ұйымдасқан-басқару аспектiсiнде қарастырады, қоғамның тұрақты дамуың қамтамасыз ететiн ұйымдар мен мекемелер жиынтығы.

формасына негiзделген,  еңбектiң жыныс пен жас шамасына қарай бөлiнуiмен,

стихиялық түрде ұжымды басқару iсiне қатысумен, және көбiнесе көшпендiлi өмiр сүру мен, бiлiмдi ұрпақтан ұрпаққа ауз тiлi және тәжiрибе арқылы жеткiзу мен ерекшеленетiн алғашқы қоғамның типы.  

әлеуметтiк (орталыққа бағынатың мемлекет, абсолюттi монархия), құқықтық,  және бiлiм

институттарының қалыптасуы, жазба тiлдiн пайда болуы мен моногамиялық отбасының пайда болуы, қоғамдық сатыда жоғары тұрған элитарлық басқару, өзiндiк пайдалану экономикасы, товар алмасу қатынастарының нығайтылуы және жеке меншiктiң пайда болуы, кәсiби және ауыл шаруашылығына негiзделген еңбек формасының кең тарауы, үлкен мәдени орталықтардың-қалалардың пайда болуы, ғылыми бiлiмдердiн кең өрiс алуы мен ерекшеленетiн қоғам типы (меншiк объектiсi- құл иеленушiлiк-адам, феодалдық-жер, капиталистiк-капитал).

әлеуметтiк- экономикалық заңдарды жүзеге асырды: уақытты үнемдеу, қажеттiлiктердi көтерiп

асыру, және еңбек алмасу. Индустриализация логикасы бойынша барлық елдер мен халықтар ұқсас сипаттарға ие болып, әлеуметтiк тәртiптiн бiркелкiлiкке ұрынады, бұл процесс конвергенция тезисi деп аталады.

қоғамның келуi») немесе информациялық қоғам деп атауға болады, өйткенi оның ядросы

информациялық технологиялардың қарқынды және шапшан дамуы болып табылады. Егер индустриалды қоғам индустриалды революцияның нәтижесi болса, онда постиндустриалды қоғам информациялық революция нәтижесi.

Ницше, Шопенгауэр, Франк, Бохенский) – қоғамдық прогресстiн болуына күмәнданып,

мойындамау

*географикалық детерминизм (Монтескье, Бокль, Мальтус, Кьелен) қоғам дамуында географиялық жағдайлар: климат, қазба байлықтар мен табиғи ресурстардың болуы және халық саны шешушi б.т. деп есептеу

(кейбiр табиғи факторлар әсерiмен, күн қуатының белсендiлiгi немесе ғарыштық

радиация т.б. аса ынталы әрекеттерге бейiмдi этностар) шешушi болып табылады

*формациялық тұғырнама (Маркс)- әлеуметтiк- экономикалық фактор маңызы және таптық күрес қоғам дамуында асыра бағаланады

және ғылымды постиндустриалды қоғамның жүйе қалыптастырушы элемент негiзiнде алады
*мәдени-тарихи

(Сорокин)-мәдениет ерекшiлiктерi мен дүниеге көзқарастарды абсолюттендiру

деңгейiн және оның қоғам мен  өзара әрекеттестiгiн қарастырады
*қоғам дамуының

жалпы бiр негiздерiн мойындамайтын көзқарастарда бар (М.Вебер) оның айтуынша батыстық-еуропалық капитализм генезисiне экономика мен протестанттық этика бiрдей әсерiн тигiздi

әсер ете ме?
Холизм және индивидуализм
Индивидуализм
Өкілдері: софистер, киниктер, номинализм,

эмпиризм, либералдар, анархистер, Бентам, Миллер, Дильтей утилитаризмі.

Тек индивидтер эмпирикалық шындыққа сөзсіз ие болады
Қоғам –бұл индивидуумдардың агрегаты.

Әлеуметтік институттар бұл тек индивидуумдар орнатқан шарттылықтар, келісімдіктер.

келген идеологияны бұза алады.
Еркін әрекет жарияланған!

марксизм, О. Конт, Дюркгейм, Парсонс.
Қоғам – бұл

өзінің индивидтеріне деген қатынаста трансцендентті біртұтастық.

Қоғамда бөліктердің қасиеттеріне жатпайтын ғаламдық қасиеттер бар.

Ерік бостандығы иллюзиялы!

Индивидтер өзгереді, ал құрылымдар сақталады!

тұлғасыз тұтастық – қоғам арқылы өзара әрекеттеседі.
Осылай, тұлғалар бір-біріне

қоғам арқылы әсер етеді.

идея
Ойдың даму тарихы
Платоннан Марксқа дейін – үлкен назар

рухани факторға аударылды.
Марксизм – материалдық факторлар басым түсті. (адамдар арасындағыәлеуметтік-экономикалық және материалдық қатынастарға)
XX ғасыр – материалдық және рухани факторлардың бірлігіне көп көңіл бөлді.

назар аударып қоғам табиғаттан пайда болды деп тұжырымдайды.

өзара әрекеттесуінің тарихи кезеңдері.
2. Әлеуметтік гармония – табиғат және

қоғам гармонияда.

3. Әлеуметтік басым түссе – экологиялық дағдарыс

4. Дағдарыстан шығу жолы ноосфера – ақыл сферасы арқылы.

рухани-практикалық қызметі арқылы пайда болған және өмір сүретін материалды-рухани

дүниенің бір бөлігі.

терминін ғылыми айналымға француз ғалымы Ахилл (Аший) Гийяр 1855

жылы енгізді.

Демография гректің «демос» – халық және «графо» – жазамын.

Демография халықтың туу, өлу, некеге отырудың заңдылықтарын зерттейді.

болса, мемлекет те бай болады. Бірақ, 1799 жылы Мальтус

халықтың өсуі геометриялық прогрессиямен жүрсе, азық-түліктің артуы арифметикалық прогрессиямен жүреді деген. Қорытынды: халықтың өсуін реттеп отыру керек!

деп көрсетті.
Қазақстанда 2015 ж. 1 ақпанына 17 439

27116 адам бар. Өмірдің орташа ұзақтығы 61 жас. Туу - 18,3%. Өлу 1000 адамға шаққанда 10,2%

жатқан халық)
Қартайған
халық

болды. Мысалы, Платонның айтуынша, қоғамның негiзi мемлекеттiн саяси қызыметi болып табылады:

халықты сыртқы жаулардаң қорғау және полистiң iшiнде тәртiптi сақтау деп тұжырымдады. Жаңа замаң философиясында қоғам «қоғамдық келiсiм» контекстiнде қарастырылды. Бұл теорияның негiзiн қалаушыТ.Гоббс болып табылады (адамдар бiр бiрiмен соғыста күйiнде болады, бұл жағдайдаң тек қоғамдық келiсiм арқылы ғана құтылуға болады, ал оның кепiлдiгi мемлекет болып табылады, өйткенi адамдар жартылай еркiндiгiнең өз тарапынан айрылады).

бар екенiң байқады, мемлекет (мораль және заңдар) және азаматтық

қоғам (жеке индивидуалды мүдделер аймағы) деп бөлдi. 19-20 ғғ. философиясында қоғамға деген көзқарастар бытыранқа, бiркелкi емес болды: Конт қоғамды еңбек бөлiнiсi мен ынтымақтастық негiзделген функционалды жүйе деп түсiндi; Дюргейм ұжымдық түсiнiктерге сүйенетiң, индивидуалдының үстiндегi рухани шындық; Вебер әлеуметтiк әрекеттер негiзiнде қалыптасқан, индивидтердiн өзара әрекеттесуi дедi.

табылады. Оның пiкiрiнше, қоғам организмiнде бiртұтас материалды негiз бар

(материалды игiлiктердi өндiру тәсiлдерi) және ол адамдар тiршiлiк ету барысында кiретiн, қоғамдық қатынастар жиынтығы болып табылады. Маркс қ.э.ф. туралы ұғымды қалыптастырды, мұнда қоғам дамуының нақты кезенiнде қалыптасатың материалды және рухани жақтарының бiрлiгi орын алады. Бұл iлiм бойынша, қоғам тарихында антогонистiк (құлиеленушiлiк, феодалдық, капиталистiк) және антогонистiк емес (алғашқа қауымдық құрылыс, коммунистiк) формациялар болады. Олардың әрқайсысы меншiк формасымен айрықшаланады, бiр формацияның келесi формациямен ауысуы қоғам дамуының негiзi.

қоғамдық қатынастарда  толық «ерiтiп», барлық қоғамдық процестердi абсолюттi детерминациялау

және экономикалық фокторлар маңызың асыра бағалау да. Маркстiң негiзгi идеялары (материалистiк диалектика, қоғамдық болмыстың қоғамдық санадаң басымдылығы, бiрiншiлiгi т.б.) қоғамдық-тарихи практика барысында дәлелденiп, әлi күнге дейiн өз маңызың, өзектiгiн жоғалтқан емес.

келедi, қоғам дамуының бiр қырланып әсерлейтiн ао екiншiсiне мән

бермейтiн. Бiз қоғамды бiртұтас организм ретiнде қарастырып, оның дамуында келесi компоненттердi белгiлеймiз: экономикалық-өндiрiстiк, әлеуметтiк, саяси-басқару, табиғи, рухани