Презентация на тему Күйістілердің эуритремозын балау, емдеу және алдын алу шаралары

малдарда және адамда жиі кездесетін трематодоздар ауруларының қоздырғыштары. Әлемде

сорғыш құрттардың 4 мың түрі бар екендігі белгілі. Мұның барлығы дерлік эндопаразиттер – ішкі тоғышарлар. Олар бауыр, өкпе, бүйрек, ішкі қуыстарды, соның ішінде қан айналу жүйесін және т.б жануарлардың ішкі ағзаларында мекендейді де, алуан түрлі ауруларды қоздырады.

мал, түйе, бұғы және басқа да көптеген мал түрінің

ұйқы бездерінің зақымдануымен, ас қорыту жүйесінің бұзылуымен, малдың өте қатты арықтауымен сипатталатын гельминтоз, яғни трематодоз ауруы.

Жіктелуі:
Тұқымдасы: Dicrocoeliidae
Туысы: Eurytrema
Түрі: E. pancreaticum

ені 5-8 мм. Сопақша келген құрт, дене бітімі сәл

жуандау. Дөңгеленген ауыз емізігі құрсақ сорғышынан екі есе үлкен және денесінің сыртына шығыңқырап тұрады. Шеттері иректелген екі ені көбіне сорғыштың екі жақ қапталында орналасқан, ал ұрғашы жыныс мүшелері орта шеніне орныққан.

үш иесінің қатынасуымен өсіп жетіледі.

жұтады. Аралық иесінің денесінде мирацидийден спороцисталар, редиялар және церкарийлер

дамиды.
Сыртқы ортаға ұлудың тыныс жолы арқылы шыққан церкарийлерді қосымша аралық иелері - шегірткелер жұтып қояды.
Олардың денесінде екі айдай мерзімде залалдандырғыш балаң сатысы - метацеркарийлер пайда болады.
Мал шөппен қоса осындай шегірткелерді жеп қойған кезде мал эуритремозға шалдығады.

кездесетін аймақтарда ғана тараған. Қазақстанда оңтүстік, оңтүстік-шығыста, яғни Алматы,

Жамбыл, Оңтүстік Қазақстан облыстарында кең тараған, әсіресе таулы және тау бөктеріндегі ауылдарда жиі байқалады. Жоғарыда аталған малдың ішінде әсіресе мүйізді ірі қара жиірек осы ауруға шалдығады. Бұл дерт барлық жастағы түлікте кездеседі, бірақ эуритремалар мал денесінде бірнеше жыл тіршілік ететін болғандықтан, оның саны жыл сайын күрт көбейіп отырады. Мал эуритремозға жайылым маусымында негізінен алғанда жаз және күз айларында шалдығады, қыста бұл аурудан шығын байқалады.

эуритремозға шалдыққан малдың ас қорыту жүйесінің қызметі, әр түрлі

зат алмасу процестері нашарлайды. Сырт белгілері айқын емес, дерт созылмалы түрде өтеді. Мал арықтайды, іші өтеді, денесінде ісік пайда болады. Қатты арықтағандықтан (кахексиядан) кейде мал өледі

жұмыртқасын тапса ауру анықталады. Қолданылатын зертханалық әдістер: 1. Шөгеру

(тұндыру) әдісі. 2. Демидовтың әдісі. 3. Вишняускастың әдісі.

ішінде жетілген ұрығы – мирацидий бар, бір шетінде қақпақшасы,

екінші шетінде денешесі бар. Оны дикроцелий жұмыртқасынан ажырата білу керек, себебі олар бір-біріне өте ұқсас келеді.

тіліп жібергенде, ішінен көптеген ақ-қызыл түсті тоғышарлар көзге шалынады.

Өлексе арық, ісіңкі болады.

жоқ.
Қолданатын дәрілер:
1. Гексахлорпараксилол – 0,5 г/кг есебінде

2-3 қайтара, жемге қосып әр малға жекелей немесе топтау әдісімен береді.

жылына екі рет жасалады: біріншісі – қыста немесе мал

жайылымға шығардан 10-15 күн бұрын ерте көктемде, екіншісі – күзде немесе жаздың аяғында жасалынады.
2. Жайылымның бұталар өскен сай - жыралары бар жерлерді жыртып, ол жерлерге екпе шөп өсіру арқылы дикроцелийдің аралық иелерімен күресу де тиімді болмақ.

туралы көне әдебиеттерде мәліметтер келтірілген. Мысалы, Эберс, Гиппократ, Аристотель

өздерінің еңбектерінде гельминттер туралы жазған. Бірақ, ғылыми түрде гельминтология XVIII –ші ғасырдың екінші жартысынан дами бастады. Петербургтағы академик П.С.Паллас құрттардың өзінен-өзі пайда болатын теорияға қарсы мәліметтерді келтірді.
Гельминттер малдың, адамның бауыры мен ұйқы бездерінде, асқорыту жүйесінде, қан тамырларында, құстың ащы ішегінде, аналық ұрық түтігінде т.б. мүшелерінде мекендеп, тоғышарлық тіршілік етеді.

– Алматы: «Агроуниверситет» баспасы, 2007. – 194 бет.
«Паразиты

–вон!: Избавление от глистов , лямблий, червей.»авторы: Медведев Б.А. Феникс -2006, 124 бет.
«Паразиты мозга» Авторы : Сергей Преображенский . «Паразиты и их хозяева:Свищева.Т.
«Ветеринария и медицинская паразитология» авторы: А.И.Ятусевич, И.В. Расковская, В.М. Каплич.2001 жылы басылып шыққан. 316 бет.
«Медицинская паразитология» Автор:БарышниковЕ.Н.144бет.
«Медицинская паразитология» Авторы: Д.Е.Генис.