Презентация на тему Жедел ревматизм ќызбасы

54 пайыз
Үш жармалы қақпақша
Өкпе артериясының қақпақшасы

деформацияланған және кальцинаттар анықталады.

көбіне жасөспірімдер мен балаларда А топты В гемолиздеуші стрептококтың

әсерінен дамитын және жүрек-тамыр жүйесін басым зақымдайтын дәнекерлік тіннің жүйелі инфекциялық-аллергиялық ауруы.
Ревматизм көбіне балалық және жасөспірім шақта, шамамен 7-15 жас аралығында басталады.

стрептококтық инфекцияға тығыз байланысты. Стрептококтық инфекцияның бар екендігін дәлелдейтін

жағдайлар:
мұрын-көмекейдің стрептококтық инфекциясынан (баспа, фарингит, созылмалы тонзиллит, мойынның стрептококтық лимфадениті, қызамық) 10-30 күннен кейін ревматизмнің басталуы;
ревматизммен ауыратын адамдардың көмейінен стрептококтың табылуы, қанында стрептококтық антигендердің болуы және стрептококтық антиденелер (АСЛ-О, АСГ, АСК, АСЛ-3) титрінің жоғары болуы;

Этиологиясы

кезінде (7-15 жас аралығында) басталуы;
стрептококқа карсы уақытымен жасалған емнің

ревматизм дамуын азайтуы.
Стрептококк организмге мұрын, көмекейден еніп, ревматизмнің алғашқы шабуылы және оның барлық рецидивтері стрептококтың қатысуымен жүреді. Бірақ стрептококтық инфекциямен ауырғандардың барлығы ревматизммен ауырмайды, олардың ішінде 0,3-3% ғана сырқаттанады.

Этиологиясы

заттар, ферменттер бөлінеді, олар:
гиалурон қышқылы;
М, Т, Р, А, С,

J -протеиндер;
стрептококтың анатомиялық қаңқасы болып табылатын – мукопептидтер;

Патогенезі.

Стрептолизин О кардиотоксикалық әсер етеді, ал стрептолизин S экспериментте

артритгің дамуына алып келетіндігі дөлелденген;

Патогенезі.

аллергиялық реакцияның дамуы;
антистрептококтық антнденелердің аутоантигендермен, өсіресе жүректің антигендерімен

айкаспалы иммундық реакцияны түзуі; ,
аутоиммундық реакцияның қалыптасуы.
Аталған патологиялық тізбектердің нәтижесінен бөлінетін медиаторлар (гистамин, серотонин, брадикинин т.б.) және иммундық қабынудан дөнекер тіні зақымданады. Оның зақымдануы сатылы жүреді.

Ревматизм патогенезінің мына тізбектерін айырады:

процесс ең алдымен эндотелийді зақымдап, сосын тамыр қыртсының барлық

қабаттарын қамтып, әрі қарай тамырлардың маңындағы тінге тереңдейді.
Дәнекер тіннің морфологиялық бұзылысы сатылы дамиды.
Мукоидтық ісіну.
Фибриноидтық некроз сатысы.
Жасушалық реакция мен гранулематоз сатысы.
Тыртықтану-склероз сатысы.

Патоморфологиясы.

101 – Жүректің қамтылуымен ревматизмдік қызба;
102 – Ревматизмдік

хорея.

Жіктемесі.

кейін, орта есеппен 18,6 күнге созылады). Бұл кезде организмде

стрептококтық антигендерге сенсибилизация процесі калыптасады.
2 Біріншілік ревматизмнің гиперергиялық реакциялар кезеңі - ревматизмнің алғашқы шабуылы. Бұл кезде (полиартрит, бпіншілік кардит, ревматизмге тән иммундық бұзылыстар дамиды).
З.Ревматизмнің қайталамалы өршулерінің кезеңі. Дерттің кайталап өршуінен жүрек ақауы, шамасыздығы және организмде аутоиммундық, дистрофиялық процестер қалыптасады.

Клиникасы

және жүректен тыс.
Жүректен тыс белгілер көбіне ревматизмнің алғашқы

шабуылында (балалық кездегі) жиі және айқын түрде білінеді.
Ересек жастағы науқастарда басым кездесетіні — жүректің зақымдану белгілері.
Ревмокардитте көбіне миокардтың бір өзі немесе 80-100% миокард пен эндокард бірге, ал 5-15% панкардит түрінде зақымданады.

Ревматизмнің басты белгісі -кардит.

астма, ісіну, бауырдың үлғаюы, асцит), жүрек аймағының ауырсынуы; жүрек

шектерінің кеңеюі (кардиомегалия); перикардит дамуы;
Ошақты миокардитте жүрек тұсының ауырсынуы, жүректің шалыс соғуы, жүрек тондарының әлсіреуі және нәзік систолалық шу естілуі мүмкін, бірақ жүрек кеңімейді және жүрек шамасыздығы болмайды.

Ревматизмнің басты белгісі -кардит.

көбіне кақпақтың шеттері склерозға ұшырайды, бірақ тромбоэмболиялық асқынулардың даму

қаупі бар.
Ревматизмдік ақаулардың 1/3 бірінші шабуылындағы диффузды вальвулиттің, ал қалған 2/3 қайталамалы ревмокардиттің салдарынан пайда болады.

қысқаруы аддымен митральды шамасыздыққа әкеледі. Шабуылдан 1-2 жылдан кейін

митральді шамасыздыққа стеноздың біртіндеп баяу дамыған көріністері қосылады.
Митральді стеноз дамығаннан кейін қолқа шамасыздығы мен стенозы қалыптасады. Ревматизмнің жүректен тыс зақымдануының белгілері.

емнен тез жойылуы;
буындардың қайтымсыз өзгерістерінің болмауы.

Полисерозит — перикардит, пленрит,

перитонитпен білінеді.

Жүректен тыс белгілердің ең жиі байқалатындары: полиартрит және полиартралгия.

артуынан протеинурия, кейде және гематурия болуы мүмкін. Ревматизмдік нефрит

сирек кездеседі.
Өкпенің зақымдануы интерстициялық пневмония немесе өкпе васкулиті түрінде дамиды.
Орталық нерв жүйесінің зақымдануы көбіне кіші хореямен, менингоэнцефалитпен, серозды менингитпен, бас миы васкулитімен білінеді.
Терінің зақымдануы сақиналық эритема, ревматизмдік түйіндер және түйінді эритемамен білінуі мүмкін.

бөледі:
біріншілік
қайталамалы

дамиды);
көбіне жедел және жеделдеу барыста дамуы (созылыңқы түрде дамуы

сирек кездеседі);
міндетті түрде буын синдромының болуы (50%-да — полиартрит, қалғандарында - жедел артралгиялар түрінде);
қабынудың экссудаттық компонентінің басым болуы және жиі жүйелі зақымдауы (полисерозит, полиартрит, өкпенің, нерв жүйесінің зақымданулары, т.б.).

Біріншілік ревматизмге тән белгілер:

көрінісінде кардиттің болуы;
әр шабуыл сайын жүрек патологиясының біртіндеп өрістеуі,

керісінше буын патологиясының басылуы.

Қайталамалы ревматизмге тән:

қатар ревматизмнен болатын өлімнің негізгі себебі).
Ревматизмнің негізгі асқынулары:

(дене қызуы биік, қабынудың экссудатты компоненті басым- процесс жедел

полиартрит, диффузды миокардит, панкардит, серозит, пневмонит).
Орташа активтілігінде дене қызуы шамалы биіктейді, қабынудың экссудатты компоненті шамалы.
Ревматизмдік процестің минимальді актитілігінде шабуылдың клиникалық белгілері өте солғын, болар-болмас.

Активтілігі бойынша

білінеді және тез қайтады. Шабуылдың клиникалық белгілері әдетте 2-3

айдан аспайды, қайталануға бейім емес. Кабыну процесінде экссудаттық компонент басым және белсенділік дәрежесі биік, полисиндромды және полиорганды болады.
Жеделдеу барысы — клиникалық белгілер көмескілеу, айтарлықтай айқын емес, үзаққа созылады. Шабуыл біртіндеп, субфебрильді қызбадан, моноолигоартриттен басталады, бірақ көрінісінде миокардит пен эндокардиттің белгілері басым жүреді. Көбіне шабуыл 3-6 айға дейін созылады және толық басылмай жатып қайталап өршуі мүмкін.

Ревматизмнің даму барысының 4 түрін айырады:

ақауы қалыптасқан қайталамалы ревматизмге тән, әйелдерде жиі кездеседі, көбіне

моносиндромды түрде (тек жүректің зақымдануымен) дамиды. Шабуылдың үзақтығы көбіне 6 айдан артық.
Бүркемелі (латентті) барыс. Бұл жағдайда ревматизмнің басталуы да, дамуы да жасырын жүреді. Активтіліктің субъективті және объективті - клиникалық, фунциялық, лабораториялық белгілері білінбейді.

Ревматизмнің даму барысының 4 түрін айырады:

белгілерін анықтаған маңызды (А.И.Нестеров).
а) клиникалық белгілері - мүрын-көмекейдің стрептококтық

инфекциясынан соң адамның жұмысқа жарамдылығының қалпына тез келмеуі; баспамен ауырғандарда үйреншікті қызметтен шаршау, тершендік, тыныш қалыпта, өсіресе дене қызметінен соң жүректің соғуы; жүрек тұсындағы жағымсыз сезінулер; артралгиялар; тебеттің төмендеуі;
б) лабораториялық көрсеткіштер: қанда стрептококк антигендерінің табылуы; антистрептококтық антиденелер титрінің, ЭТЖ-ның, серомукоидтың жоғарылауы; диспротеинемияның, С-реакгивті белоктың пайда болуы.

Диагностикасы.

(АРР, 2003 ж.)
Екі үлкен критеридің немесе бір үкен критеридің

және екі кіші критеридің болуы ревматизмдік қызбаны растайды.

біреуі + кіші критерийдің екеуі және болып өткен стрептококтық

инфекция дәлелдемелері жеткілікті.

белок жеткілікті болуы тиіс; натрийдің, судың мөлшерлер шектеледі. Сонымен

қатар рационға көкөніс, жеміс қосқан пайдалы
(С витамині мен калий мөлшерін жоғарылату).

Ревматизмнің емі

глюкокортикоидтарды қолданады.
Көбіне емге қолданатыны индометацин (метиндол), волытарен (ортофен). Ревматизмнің

жоғары, орташа актинтілігінде және жедел, жеделдеу барысында индометацин немесе вольтарен тәулігіне 150 мг 1 ай, кейіннен тәулігіне 75мг немесе 50 мг беріледі. Бұларды ревматизмдік полиартритте, хореяда, жеңіл және ауырлығы орташа ревмокардитте қолданады, ал ауыр ревмокардитте жүрек шамасыздығы тыйылған кезден беріледі.
Ревмокардиттің созылыңқы жене рецидивтеуші барысында индометацинді немесе вольтаренді 75-100 мг тәулігіне әлсіз иммундепрессанттармен - аминохинолиндік дәрмектермен (делагил, плаквенил, резохин, хлорохин) тәулігіне 0,2-0,25 г стационардан шыққанға дейін қосып қолданады.
Ревматизмнің латентті барысында индометацин немесе вольтарен аздау дозада - 50-75 мг тәулігіне аминохинолиндік дәрмектермен (0,2-0,25 г тәулігіне) бірге қолданған жөн.

Қабыну процесінің активтілігін жою.

протеолиздік ферменттердің бөлінуін азайтады. Оларды ревмокардиттің созылмалы түрлерінде (созылыңқы

және латентті) қолданады. Делагил 0,25 г күніне 1-2 реттен 6-12 ай бойы. Оның әсері 6 айдан кейін білінеді.
Ревматизмде қабынуды толық басу үшін кабынуға қарсы емді ауруханадан шыққаннан кейін де ұзақ уақыт (айлар, жылдар бойы) жүргізу қажет.

Аминохинолиндік дәрмектер

ай (емдік өсері білінгенше), содан кейін дозасын 2,5 мг-нан

таблеткадан) әр 5-7 күн сайын азайтады. Ем курсы — 1,5-2 ай.
Преднизолонды тоқтатқаннан кейін емді стероидтық емес қабынуға қарсы дөрмектермен жалғастырады.

Глюкокортикоидтарды қолдану.

маңызды.
Рибоксин (инозинмонофосфат)- таблеткада 0,2 г шығарылады, 2 таблеткадан күніне

3 реттен 1 ай беріледі.
Фосфаден (аденозин-5-монофосфат) -таблеткалық 0,05 г және ампулалық 2% ерітіндісінің 1 мл шығарылады. Күніне 3 рет 2 таблеткадан ішуге беріледі немесе 1-2 мл бұлшық етке 1-2 реттен 20-25 күн салынады.
Олар миокард метаболизмін, микроциркуляциясын жақсартады, оттегімен қанығуын және энергия түзілуін күшейтеді.
Пиридоксалъфосфат (В6 витаминінің коферментгік түрі) алмасудың 20-дан астам реакцияларына қатысады. Таблетка түрінде 0,01 г шығарылады, күніне 3 рет 1-2 таблеткадан 4 апта ішкізеді.

Метаболизмдік ем.

шамасыздығында салуретик, шеттік вазодилятаторлар, жүректің жиырылу қасиеті күрт төмендесе

гликозидтік емес инотроптық заттар (дофамин, глюкагон) колданылады. Жүрек гликозидтерін (аз мөлшерде) де пайдаланады строфантин, корглюкон, дигоксин).
Аритмия болса — поляризациялаушы ерітіндіні және аритмияның түріне байланысты антиаритмиялық дәрмектерді қолданады. Санаторлы-курорттық емге жүрек шамасыздығы, аритмия болмаса жібереді.

Симптомдық ем.

активтілігін жою;
қанайналым шамасыздығы бар науқастарға симптомдық ем жүргізу, кардиохирургтармен

бірге жүрек ақауларына хирургиялық ем жасау мәселесін қарастыру;
жұмысқа жарамдылығын анықтау, жұмысқа орналастыру;
ревматизм өршуінің екіншілік алдын алу шарасын жүзеге асыру.

Диспансерлік бақылауды ревматолог, ал ол болмағанда терапевт жүргізеді.

жоғарғы тыныс жолдарының стрептококтық инфекциясьн емдеу жобасы

басты шарасы - ревматизммен ауырған адамға антибиотикті үнемі енгізу.

Оның негізгі мақсаты — жоғарғы тыныс жолдарына А топты стрептококк түсетін болса, оны жойып отыру арқылы ревматизм шабуылының алдын алу.
Екіншілік алдын-алу ревматизмнің рецидивтерін едәуір азайтады.
Ең тиімдісі - ұзақ әсерлі
бициллин-5 - 1 500 000 Б «бұлшық етке 3 аптада 1 рет енгізу.