Презентация на тему Uroczystość narodzenia Pańskiego

wielką, która będzie udziałem całego narodu: Dziś w mieście

Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie” (Łk 2, 10 – 12). Słowa anioła zwiastującego pasterzom wypełnienie proroctw Starego Testamentu w osobie Dziecięcia Jezus złożonego w żłobie, stanowią istotną treść duchowych przeżyć Uroczystości i całego Okresu Narodzenia Pańskiego. Jest to Święto celebrowane przez chrześcijan na całym świecie. Ukształtowało się i weszło na stałe do liturgii Kościoła w IV wieku.

BOŻONARODZENIOWE

liturgii Eucharystycznej sprawowanej w kościołach o północy zwanej PASTERKĄ,

a także udziału we Mszy świętej w ciągu dnia, charakteru uroczystego świętowania w domu rodzinnym nadają piękne zwyczaje i obrzędy, które zrodziły się w większości rodzin chrześcijańskich i są do dzisiaj przez nie pielęgnowane. Stanowią one bardzo osobliwą liturgię domową.

W wigilię Bożego Narodzenia niemal każda polska rodzina umieszcza w swoim mieszkaniu i dekoruje choinkę, zwaną drzewkiem Chrystusa. Jako symbol świąt Narodzenia Pańskiego pojawiła się w Niemczech w XV wieku. Choinka, która przywodzi na myśl „drzewo życia”, jest symbolem na wskroś chrześcijańskim. Ubiera się ją w dniu, w którym wspominamy naszych pierwszych rodziców – Adama i Ewę. Przypomina nam ona naukę o upadku i Odkupieniu rodzaju ludzkiego. Już w Nowym Testamencie, który rozpoczął się w noc Bożego Narodzenia, Chrystus zezwala tym, którzy są mu wierni - jeść ze znajdującego się w raju Bożym drzewa życia”.

Gwiazdka - przypomina gwiazdę Betlejemską i jest symbolem narodzenia

i czystości.
Lampki albo świece - przypominają przyjście na świat Światłości czyli Jezusa. Są też symbolem ogniska domowego.
Łańcuch - symbolizuje węża - kusiciela.

Na pamiątkę gwiazdy betlejemskiej, o której mówi

św. Mateusz, a którą gdy ujrzeli Mędrcy, "bardzo się uradowali”, w Polsce rozpoczyna się uroczystą wieczerzę. Zwyczaj ten głęboko zakorzeniony jest w polskiej kulturze. Nie zasiada się do wieczerzy wigilijnej "zanim gwiazda nie zwoła wszystkich do połamania się opłatkiem" Jest to bardzo stary zwyczaj przestrzegany do dnia dzisiejszego.

łaciny oblatum czyli dar ofiarny. Łamanie się opłatkiem symbolizuje

łamanie chleba przez Chrystusa w czasie Ostatniej Wieczerzy. W dzisiejszej postaci dotarły do Polski w XV w. Dzielenie się rozpoczyna pan domu lub najstarszy syn. Każdy łamie się z każdym, a dopiero potem można zasiąść do stołu.

Świeca jest wymownym

symbolem przychodzącego do nas Jezusa, a zarazem znakiem świadectwa naszej chrześcijańskiej wiary wobec dzieci, rodziców, krewnych, przyjaciół i wszystkich odwiedzających dom. Stąd wiele rodzin przygotowuje na Święta Narodzin Chrystusa świecę udekorowaną religijnymi symbolami bożonarodzeniowymi. Pali się ją w ciągu całego Okresu Bożego Narodzenia .

w którym leżało Dzieciątko Jezus.

wigilijny poprzedza odczytanie fragmentu Ewangelii według św. Łukasza o

narodzinach Jezusa. Potem wszyscy domownicy dzielą się opłatkiem i składają sobie życzenia.

dawnej tradycji, zawsze stać puste nakrycie dla nieobecnych i

biednych, którzy mogą zapukać do naszych drzwi. Tego wieczoru nikt nie powinien być głodny i sam.

Jak głosi tradycja na stole powinno znależć się

12 potraw wigilijnych, jednak niektóre źródła podają, że było w zwyczaju podawanie 13 potraw u magnatów, 11-tu u szlachty a 9-ciu u mieszczan. W tym dniu na stole królują ryby (karp wigilijny, śledzie), potrawy z nasion (groch, mak), kapusta, grzyby, postny barszcz, kompot z suszu itp. Klasyczne potrawy wigilijne to : barszcz z grzybami, uszkami i pasztecikami (czasami żur lub zupa grzybowa), karp w galarecie, karp smażony, kapusta z grochem, pierogi z kapustą i grzybami, kutia, śledzie w oliwie i kompot z suszonych owoców. W kuchniach innych państw nie zawsze przestrzega się postnego charakteru i tradycyjne wigilijne potrawy to np. kaczka (Austria), kiełbaski (Niemcy), Indyk (Wielka Brytania).

z figurką Dzieciątka Jezus

Pierwszy

żłóbek na świecie zrodził się z genialnej intuicji św. Franciszka z Asyżu. Głęboko poruszony i wzruszony pokorą Wcielenia, w noc bożonarodzeniową roku 1223, w Greccio, kazał przygotować wszystko, co było potrzebne: słomę, siano, żłób, prawdziwego wołu i osła. Z Greccio, które stało się jakby nowym Betlejem, żywe wyobrażenie żłóbka rozprzestrzeniło się na całe Włochy, Europę, na cały świat. Zachował nienaruszoną swą zasadniczą treść autentycznie ewangeliczną, która powinna była dotrzeć do wszystkich kontemplujących żłóbek – szkołę prostoty, ubóstwa i pokory. Figurkę Dzieciątka Jezus kładzie się w żłóbkach z wielką wiarą; z taką wiarą, z jaką Najświętsza Maryja Panna, Matka Boża, składała niemowlę Jezus w żłóbku. Figurka w żłóbku jest znakiem wiary czystej i szczerej; wiary, która oświetla, wskazuje drogę i kieruje życiem wszystkich domowników.

i jest wspólne śpiewanie kolęd przy Bożonarodzeniowej szopce. Pieśni

opowiadających o narodzeniu Jezusa mamy w polskiej tradycji bardzo dużo. Najstarsze sięgają czasów średniowiecza. Ich wprowadzenie a potem upowszechnienie zawdzięczamy prawdopodobnie franciszkanom.

6 grudnia w imieniny św. Mikołaja. Pod koniec XVIII

w., w bogatych dworkach szlacheckich zaczęli dostawać je wszyscy domownicy w dniu Wigilii. Dzieci otrzymywały słodycze i zabawki, a młodzież - ozdobne karteczki z życzeniami dotyczącymi zamążpójścia. Dorośli natomiast otrzymywali bogate futra, naszyjniki, ozdobne pasy. Teraz wszyscy - wszystkim, dają choćby najmniejszy upominek.

pocztowych ze świątecznymi i noworocznymi życzeniami wysyłanymi do znajomych

i krewnych. Autorem tego pomysłu był Anglik John Horsley. W 1846 roku zaprojektował on pierwszą taką kartę. Wydrukowano ich wówczas pięćdziesiąt, nie wiedząc jak zostaną przyjęte. Dziś na całym świecie co roku wysyła się miliony kart świątecznych.