Презентация на тему Гидронефроз

-
тостағанша-астауша жүйесінің ұлғаюымен, бүйрек паренхимасының семуімен (атрофия)

және бүйректен зәр шығуының бұзылуы нәтижесінде бүйректің барлық негізгі қызметінің нашарлауымен және бүйрек паренхимасында қан циркуляциясының бұзылуымен сипатталатын бүйрек ауруы.

ақаулары туа біткен гидронефрозға әкеп соқтырады. Нәрестедегі туа біткен

гидронефроз туралы P.Rayer 1841 жыл жазған. Бұл ауру бір айлық нәрестенің аутопсиясында анықталған.

бітелу, үрпінің тарылуы, қауіпсіз гиперплазия немесе қуық безінің ісігі,

қуық тасы, т.б.);

Несепағар қалпының ауытқуынан туатын кедергілер (ретрокавальді несепағар);

Несепағар бойындағы, бірақ одан тыс орналасқан кедергілер (бүйректің төменгі полюсінен шығатын ісік немесе киста, құрсақ ісігі);

Несепағардың өз қуысында және астаушада кездесетін кедергілер (конкремент, ісік);

Несепағардың немесе астаушаның зәр шығуын қиындататын өзгерістер.

ауру түрі болып табылады, оның жиілігі 1:500 – 1:800

шамасында, яғни 1000 нәрестеге шаққанда 2,8 жағдайға сәйкес келеді. Ер балаларға қарағанда қыз балаларда 1,5 есе жиі кездеседі, екі жақты гидронефрозға қарағанда бір жақты гидронефроз жиі кездеседі.

жіктейміз:
І. Біріншілік, немесе туа біткен, гидронефроз (жоғарғы зәр шығару

жүйесінің қандай да бір ақауынан дамитын);

ІІ. Екіншілік, немесе жүре пайда болған, гидронефроз (қандай да бір аурудың асқынуынан пайда болатын).

немесе инфицирленген болады. Оның ағымын 3 дәрежеге бөледі:
І. Тек

астаушаның кеңеюімен (пиелоэктазия) жүретін бүйрек функциясының айтарлықтай емес бұзылысы.
ІІ. Тостағанша және астаушаның кеңеюімен жүретін (гидроклаикоз) бүйрек паренхимасының жұқаруы және оның айқын бұзылысы.
ІІІ. Бүйрек паренхимасының семуі (атрофия), оның жұқа қабатты қапшыққа айналуы.

Гидронефроз ағымы бойынша:
І. Бастапқы
ІІ. Ерте саты
ІІІ. Терминальді.

жағдайда ол бір жақты гидронефроздың туындауына әкеледі. Ал егер

кедергі қуықта және одан төмен орналасса, онда екі жақты гидронефроз дамиды.
Гидронефроз бүйрек астаушасының кеңеюімен жүретіндіктен оны жатырда ұрықты УДЗ зерттеу арқылы анықтауға болады. Сондықтан көбіне гидронефроз жатыр ішінде анықталады. Егер нәресте туылғанға дейін диагноз қойылмаған болса, туылғанда гидронефроз зәрдің құрамында қанның болуымен (гематурия), зәр шығару жүйесінің инфекциясымен, іштің ауырсынуымен немесе құрсақ қуысының ұлғаюымен сипатталады.

түрде бөлінуі, табиғи жолмен несепағар арқылы ағуы, бүйректе гидростатикалық

қысымның жоғарылауына байланысты бүйректе қан ағынуының азаюы осы органның қызметін сақтап тұрады, осы себепті ауру бірнеше жыл симптомсыз өтуі мүмкін. Аурудың асқынуы компенсаторлық механизмді бұзады, органның уродинамикасы бұзылып, науқаста шағымдардың пайда болуына әкеледі.

бел аймағында ұстамалы түрде басталып, бүйрек коликасына дейін болады,

бұл іштің желденуі, лоқсу, құсумен қатар жүруі мүмкін. Жиі жағдайда колика ұстамасынан бұрын және ұстама кезінде зәр көлемінің едәуір азаюуы және ұстама біткен соң көбеюі тән. Инфекциямен қосарлған жағдайда температуратың жоғарылауы байқалады. Айқын гидронефротикалық трансформациясы бар науқасты тексергенде қабырға аралықта ісік тәрізді түзіліс пальпацияланады.
Бастапқы сатысында жалғыз ғана симптом гематурия (макро- және микроскопияда) болуы мүмкін, ол астаушадан зәрдің шығуы аз уақытқа қалпына келгенде астауша ішіндегі қысымның кенеттен және тез арада төмендеуі салдарынан пайда болады. Терминальді сатысында бүйрек функциясының жедел бұзылуы байқалады.
Екі жақты гидронефроз біртіндеп созылмалы бүйрек қызметінің жеткіліксіздігі мен уремияны күшейтеді.

бірінші қадам ол – ұрықты УДЗ. Бүйректің жинақтаушы жүйесі

жатырішілік кезеңнің 15 аптасында УДЗ да көрінеді. УДЗ дағы бірінші белгі ол – астаушаның кеңеюі. Егер туылғаннан кейін астаушаның кеңеюі сақталса, балалар урологы тереңдетілген урологиялық зерттеулер жүргізеді. Гидронефроздың бар болуына күдік туындағанда нәресте төмендегі зерттеулерден өтуі тиіс:

және қуықты УДЗ. УДЗ да бүйрек паренхимасының зақымдалу белгілерін

көруге болады және гидронефроздың дәрежелерін анықтауға болады. Егер күдік болған жағдайда УДЗны су беру арқылы диуретиктерді пайдалана отырып жүргізгенде астауша-несепағар сегментінің обструкциясының дәрежесін бағалауға болады.

арналған контрастты рентген зерттеуі,бұл қуық-несепағарлық рефлюкстің болуына және қуықтан

зәр ағып шығуының азаюына күдік болғанда қолданылады.

соң ол бүйрекпен сыртқа шығарылады және олардың жинақтаушы түтігі

рентген суретте айқын көрінеді, бұл зерттеу обструкция дәрежесін анықтауға көмектеседі.

үшін және зәр бөлінуінің бұзылысы дәрежесін анықтау үшін қолданылады.

несепағардың тарылған аймағын кесіп алып, несепағар мен астауша арасына

анастомоз қоюмен сипатталады. Ең кең тараған әдіс бұл Хайнс-Андерсен әдісі болып табылады. Тарылған аймақ көп жағдайда тостағаншаға жақын орналасады. Несепағардың тарылған аймағы кесіп алынғаннан кейін, несепағардың бүйрекке жақын аймағы бойлай кесіліп, астаушаны екі жағынан тіліп, қиықты төмен қарай түсіріп, астауша мен несепағар қиығы арасына анастомоз жасалады. Әдетте операциядан кейін несепағар мен астауша арасына қойылған түтікше алынбайды.

астаушаны құрғатады (пилонефростомия) және астауша-несепағар сегментіне таңғыш (шина) салады.

Шина болып табылатын түтікті әдетте 2-3 аптадан соң алып тастайды.

бірінші кезеңде реконструкциялық-пластикалық операция морфофункционалдық тұрғыдан қарағанда едәуір сақталған

мүшеге жасалуы тиіс деп есептеу қабылданған. Мұндай мәліметтер жан-жақты зерттеу тәсілдері арқылы алынуы мүмкін.

айтарлықтай байқалып, бүйректің қызметі едәуір төмендейтін кездегі бір жақты

гидронефроз жағдайында нефрэктомия жасауға тура келеді. Шұғыл пиелонефрит, нефрогенді гипертензия секілді ауруларға әкеп соқтыратындықтан, мұндай бүйректі организмде қалдыру қауіпті.