Презентация на тему Кома патогенезі. Ми өлімі. Критерийлер

Жоспары:
Кіріспе:
Тақырыптың маңыздылығы.

II.Негізгі бөлімі:
Неврологиялық команың жіктелуі.
Патогенезі.
Команың белгілері.
Ми

өлімінің клиникалық критериі.

Қорытынды:
1.Қолданылған әдебиеттер.

сыртқы тітіркеніске қарсы рефлекстік жауаптың болмауы және естің терең

жоғалуымен сипатталатын ОЖЖ-нің ең қауіпті патологиялық күйлерінің бірі болып табылады.
Неврологиялық кома - ОЖЖ-нің біріншілік зақымдалуымен сипатталады.

Кома

(инфаркт миокард)
3.эпилепсиялық кома
4.жарақаттық кома (бассүйек-ми жарақатында
5.ми мен ми

қабықтарының қабынуы мен ісіктеріндегі кома

әкелетін ми жарты шарының қыртыстық, қыртыс астылық және ми

бағаны мен т.б. құрылымдарының қызметтік бұзылысы жалпы ортақ белгі болып табылады.

алмасудың бұзылысы. Бұлардың негізінде гипоксемия, анемия, екіншілік гипоксия есебінен

туындаған ми қанайналымының бұзылыстары негізгі орынды алады.
Барлық команың түріндегі гипоксия дамуындағы басты орынды микроциркуляцияның бұзылысы алады.
Бас миындағы гипоксия есебінен тотығудан фосфорилдену үрдісі бұзылып, фосфокреатин мен АТФ-тің жинақталуы мен пайдалануы бұзылып, әртүрлі уытты-АДФ, аммиак, сүт қышқылдары артады.

Патогенезі

үрдісінің өзгеруі, сонымен қатар жасаушаішілік және жасушасыртылық кеңістіктердегі осмостық

қысымның өзгеруі.
3. ОЖЖ-гі синапстардағы медиаторлардың бөлінуінің бұзылысы. Бұлардың негізінде эндокринді аурулар кезіндегі гормондық бұзылыстар, сонымен қатар аминқышқылдар және гипоксия мен жасушаға әсер етуші уытты заттардың есебінен туындайтын АТФ пен жасушалық ферменттер жеткіліксіздігі жатыр.

Патогенезі

ісіктерде нерв жасушаларының механикалық жарақаттануынан кома дамуы ықтимал.
Патогенезі

естімейді, сөйлеуі бәсеңдеген, қойылған сұрақтарға қиындықпен жауап береді, психикалық

беймазалық, күндізгі уақыттағы ұйқышылдық, түндегі қозғыштық.
Оймен жасалатын қимылдардың координациясының бұзылысы.
Рефлекстер сақталған.
Тыныс алу аздап өзгерген, аздап тахикардия.

деген реакцияның сомнолентті түрде болуы;
естің терең бұзылуы (сопор);

сіңір рефлекстерінің алдымен жоғарылап кейіннен төмендеуі. Тахикардия, тахипноэ, АҚҚ төмендеуіне бейімділік.

Команың белгілері.

адам қатынасқа түспейді, есі жоғалған, кейбір науқастарда ғана ауырсыну

сезімталдығы сақталған.
Бұлшықеттік дистония, жеке бұлшықеттердің спастикалық жиырылуы.
Кіші және үлкен дәреттері еріксіз.
Тыныс алуы жиі, беткей, аритмиялық. Айтарлықтай артериялық гипотензия;
Қарашық кеңейген.

Команың белгілері.

вегетативтік қызметтің қатты бұзылыстары.
Патологиялық тыныс типтері (кей комада

тынысы болмайды);
АҚҚ өте қатты төмендеуі;
Жүрек ритмі мен жиілігінің бұзылысы.

Команың белгілері.

қыртыс асты құрылымдарының тежелуіне сай келеді;
II кезең –

жоғарыда аталғандармен қоса ми бағаны мен жұлындық автоматизмдердің тежелуіне сай келеді;
III кезең – ми көпірі мен ортаңғы ми қызметінің сөнуі;
IV кезеңге сопақша мидың қызметінің бұзылысы кіреді.

Команың кезеңдері.

реакцияның болмауы (ареактивтілік);
Спонтанды тыныстың тоқтауы (ИВЛ аппаратынан 5 мин

уақытта шығарғанда);
Артериялық қысымды қалыпты ұстау үшін вазопрессор қолдану;
Бірнеше сағатқа мидың биоэлектрлік белсенділігінің болмауы.

соңғы стандарт диагностикасы енгізілді.

Осы жағдайдың даму себебі анық болуы.
2. Интоксикация, оның ішінде

дәрілік, біріншілік гипотермия, гиповолемиялық шок, метаболикалық эндокринді комалар, тағы да наркотикалық заттар мен миорелаксанттар қолданудың болуы
3.Клиникалық тексеру кезінде науқаста ректальді температура 32 °С-дан стабильді жоғары систолдық артериалық қысым 90 мм рт.ст. төмен болады. (қатты төмендеген кезде вена ішіне вазопрессорлық дәрілер берілуі тиіс.)

тұрақты естің бұзылуы (кома);
Барлық бұлшықеттер атониясы;
тригеминальді нүктені қатты тітіркендіргенде

реакцияның және басқа рефлекстердің болмауы;

рефлекстердің болмауы;
Окулоцефаликалық рефлекстердің болмауы. Бұл рефлекстер омыртқаның мойын бөлігінде

травма болса тексерілмейді;
Окуловестибулярлы рефлекстердің болмауы.
Фарингеальді және трахеальді рефлекстердің болмауы,
Өздігінен тыныс ала алмауы.

Ми өлімінің клиникалық критериі

өлімінің клиникалық критерилері мен апноэтикалық оксигенация тесті оң болған

кезде қойылады.
Сонымен қатар уақытты үнемдеуде қосымша дәлелдеуші тесттер  — транскраниальді допплерография, ми тінінің оттегіні сіңіру қабілетінің болмауы мен оттегінің парциалды қысымын есептеу кезіндегі артериовеноздық айырмашылықтың айтарлықтай болуы.