Презентация на тему Skolioza. Przyczyny i czynniki ryzyka

objawy
Skolioza - niebezpieczne powikłania
Skolioza - diagnoza
Skolioza - leczenie

to najczęściej występująca wada postawy u dzieci. Do jej powstania

przyczyniają się najczęściej brak ruchu oraz nieprawidłowa postawa przyjmowana przez dziecko podczas siedzenia. Skoliozy nie należy lekceważyć, ponieważ może ona doprowadzić do groźnych powikłań, m.in. niewydolności krążenia.
Skolioza jest potocznie mylnie określana jako boczne skrzywienie kręgosłupa (w prawą lub lewą stronę). W rzeczywistości skolioza to skrzywienie trójpłaszczyznowe - w płaszczyźnie czołowej (boczne skrzywienie kręgosłupa), strzałkowej (tzw. ordoskolioza albo  kifoskolioza) i poziomej. Zamiast naturalnej, delikatnie łukowatej formy, kręgosłup przybiera postać litery S. Skolioza najczęściej obejmuje piersiowy odcinek kręgosłupa (górną część pleców) lub rozwija się pomiędzy odcinkiem piersiowym a lędźwiowym (środkowa część pleców). Rzadko pojawia się tylko w odcinku lędźwiowym.

dorosłych. Boczne skrzywienie kręgosłupa może się ujawnić w różnym

okresie ich rozwoju. W zależności od wieku dziecka można rozróżnić skoliozy:
wczesnodziecięce (do 3. roku życia);
dziecięce (pomiędzy 3. a 10. rokiem życia);
młodzieńcze (nabyte w okresie dojrzewania);
Skolioza często nasila się w okresie dojrzewania, czyli w czasie intensywnego wzrostu. Wówczas mięśnie nie nadążają za rozwojem kośćca i nie stanowią wystarczającej podpory dla kręgosłupa.

wadą kręgosłupa (m.in. krąg klinowy, zrosty żeber, zespół Sprengla).

Stanowi ona około 2/3 wszystkich przypadków wad wrodzonych kręgosłupa i często współwystępuje z innymi wadami, np. wrodzonymi wadami układu moczowo-płciowego czy wrodzonymi wadami serca.
Skolioza nabyta może być spowodowana różnicą długości kończyn, przepukliną krążka międzykręgowego czy guzami kości. Boczne skrzywienie kręgosłupa może wystąpić również u chorych na dystrofię mięśniową lub porażenie mózgowe. Wówczas jest wynikiem niedostatecznego rozwoju mięśni z powodu zmian neurologicznych. Skolioza może się pojawić także po chorobach opłucnej i operacjach na klatce piersiowej wykonywanych w okresie wzrastania (tzw. skoliozy torakogenne).

(ok. 85 proc. przypadków), której przyczyny nie są znane.

Jej rozwojowi sprzyjają brak ruchu oraz nieprawidłowa postawa przyjmowana podczas siedzenia.
Z kolei skolioza u dorosłych może się pojawić na skutek zwyrodnienia stawów międzykręgowych. Skolioza zwyrodnieniowa u dorosłych wynika najczęściej z pogarszającego się stanu kręgosłupa, zazwyczaj po 40. roku życia. Szczególnie niebezpieczna jest wtedy, gdy połączy się z osteoporozą, ponieważ doprowadza do całkowitego osłabienia kręgosłupa.

jego odcinków przyczynia się do zaburzenia równowagi tułowia i

przesuwa środek ciężkości ciała. Wówczas:
łopatki są wystające;
pojawia się garb z jednej strony pleców (tzw. garb żebrowy). Jest on wynikiem wypchnięcia przez kręgi żeber;
ramiona i biodra są na nierównej wysokości;
wcięcie w talii z jednej strony jest o wiele wyraźniejsze niż z drugiej strony;
jedna noga jest krótsza, a druga dłuższa (przy zaawansowanej skoliozie).

chorego, a także być przyczyną zwyrodnień i zaburzeń neurologicznych.

Może również doprowadzić do zniekształcenia klatki piersiowej. Wówczas może dojść do nacisku na narządy wewnętrzne, w tym płuca i serce, a dalej do niewydolności krążenia i oddychania.

Poproś dziecko, by zdjęło koszulkę, stanęło prosto i zrobiło

skłon do przodu, dotykając palcami rąk podłogi. Plecy dziecka po obu stornach kręgosłupa powinny być jednakowo wysklepione. Gdy dziecko wyprostuje się, należy zwrócić uwagę na ramiona. Jeśli nie znajdują się one na jednej wysokości, a dodatkowo łopatka wystaje, biodro jest wysunięte, a talia jest bardziej wcięta z jednej strony, należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza. On również przeprowadza badanie fizykalne. Jednak ostateczne rozpoznanie stawia się zwykle na podstawie zdjęcia rentgenowskiego kręgosłupa (choć możliwe są także inne techniki obrazowania, takie jak tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny).

wieku pacjenta oraz stopnia zaawansowania wady postawy. Gdy skolioza

została wcześnie wykryta (czyli u osób z nieznacznym skrzywieniem) zalecana jest gimnastyka korekcyjna (szczególnie polecane są ćwiczenia na basenie). W niektórych przypadkach stosuje się gorsety ortopedyczne, które, naciskając na kręgosłup, wymuszają jego właściwe ustawienie, a tym samym zapobiegają dalszej jego deformacji. Nosi się je przez kilkanaście godzin na dobę lub tylko w nocy. Lekarz może zlecić noszenie również gipsu korygującego, aparatów lub wyciągów. W przypadku skrzywień spowodowanych np. skróceniem jednej kończyny, konieczne są wkładki ortopedyczne.
U chorych z dużym skrzywieniem (gdy kąt skrzywienia wynosi >60 stopni) konieczne jest leczenie operacyjne, z wszczepieniem metalowych aparatów i implantów. Zabieg najczęściej wykonuje się u nastolatków w wieku 13–15 lat, czasem również u dzieci młodszych. Niestety, operacja nie przywraca kręgosłupowi pełnej sprawności.