Презентация на тему Zarządzanie strategiczne jako proces

konkurencji, ciągłych zmian w systemie ekonomicznym i świadomości konsumentów,

stawia wysokie wymagania osobą odpowiedzialnym za kierowanie nim.

(np. kursy walut, ceny surowców, kierunki polityki czy wprowadzenie

nowych technologii).

Trudna jest także do przewidzenia siła oddziaływania czynników zewnętrznych oraz czas ich wystąpienia.

wcześnie rozpoznać pojawiające się zagrożenia, możliwe szanse i nadarzające

się okazje oraz umożliwia podjęcie wielu środków dostosowawczych do zaistniałej sytuacji.

długofalowej strategii przetrwania i rozwoju przedsiębiorstwa
Koncepcją zarządzania, dyscypliną

naukową i sztuką zmierzającą do określenia długookresowych celów organizacji oraz sposobów ich praktycznej realizacji.
(Z. Drążek, B. Niemczynowicz)

organizacji, motywacji i kontroli),
którego celem jest rozstrzygnięcie o

kluczowych problemach działalności przedsiębiorstwa, o jego przetrwaniu i rozwoju, ze szczególnym uwzględnieniem oddziaływań otoczenia i węzłowych czynników własnego potencjału wytwórczego.
(A.Stabryła)

trzech etapów: analizy, planowania i zarządzania, rozumianego jako realizacja

opracowanej strategii.
(G.Gierszewska)

wdrażanie strategii, które sprzyjają wyższemu stopniowi zgodności organizacji z

jej otoczeniem i osiągnięciu celów strategicznych.
(R.W.Griffin)

przedsiębiorstwa, zawierającej szeroką deklarację zamierzeń,
rozwój profilu firmy w aspekcie

jej zdolności rozwojowej i uwarunkowań wewnętrznych,

i konkurencyjną przedsiębiorstwa,
ocena opinii strategicznych przedsiębiorstwa ze względu na

dysponowane zasoby i wymogi otoczenia,
dostosowanie najbardziej pożądanej opcji strategicznych do przyjętej misji,

strategii zarządzania przedsiębiorstwem, skorelowanych z najkorzystniejszymi opcjami strategicznymi,
sformułowanie szczegółowych

celów rocznych i strategii krótkoterminowych, stosowanie do wybranych strategii podstawowych,

zadań, dobór personelu, zmiany struktury organizacyjnej, restrukturyzacja systemu eksploatacyjnego)
oszacowanie

efektywności wdrażania strategii, uwzględniające przyszłe wymagane zmiany.
(J.A.Pearce II, R.B. Robinson jr.)

i zarządzania.
Wymagający zbioru działań diagnostycznych przedsiębiorstwa i jego

otoczenia umożliwiając zaprojektowanie i realizację planu strategicznego.
W zarządzaniu strategicznym potrzebna jest interakcja przedsiębiorstwa z otoczeniem, dopasowanie się do niego i zapewnienie korzyści jego uczestnikom.

zaliczamy:

prognozowanie kierunków zmian i rozwoju zachodzących w nim zjawisk,
analiza

sytuacji i możliwości tkwiących wewnątrz przedsiębiorstwa,

przedsiębiorstwa z otoczeniem.

produkcji i handlu (tzw. globalizacja zachowań przedsiębiorstw)
uznanie, że najskuteczniejsze

są kontakty bezpośrednie, a nie sformalizowane,
podkreślenie, że wzajemne zaufanie jest więcej warte dla wyników i klimatu społecznego niż najbardziej sprawne systemy organizacyjne

jest istotą zarządzania,
traktowanie organizacji jako części otoczenia, które stanowi

dla niej zbiór szans i zagrożeń oraz determinuje osiągnięcie sukcesu w działaniu,
uznawanie, że dla rozwoju organizacji ważne jest zarówno osiąganie efektów ekonomicznych, jak i rozwój ludzi

zasobów rzeczowych,
respektowanie zasady rerum novarum cupidus (chciwy nowych rzeczy)

przez wszystkich i wszędzie,
poszukiwanie i wspieranie liderów,
rozwijanie u ludzi chęci osiągnięcia sprawdzania się w pracy

uzyskania go przez rozszerzenie formalnych kompetencji
przyjęcie uzyskiwanych wyników, a

nie wykonywanie czynności, posiadanych dyplomów, czy cech osobowościowych za podstawowe kryterium oceny
nacisk na działanie „zrób to”, „wypróbuj to”

dżungli czy działań w pojedynkę
poszukiwanie konsensusów, negocjowanie,
orientowanie form, procedur

i metod organizacyjnych na współdziałanie, a nie na zapewnienie dominacji czy ochronę zajmowanych pozycji

uznaje się, że poszczególne elementy przedsiębiorstwa muszą przyczyniać się

do powodzenia całości.

sposobów i zasad działania dotyczących głównie standardowych problemów zarządzania,

organizacji jeden z kluczowych elementów rozwoju i sukcesu przedsiębiorstwa,

indywidualne umiejętności poszczególnych członków przedsiębiorstwa jak również umiejętności organizacji

zdobyte w trakcie jej funkcjonowania i realizacji zadań ukierunkowanych na zewnątrz jak i wewnątrz,

to ideały i normy, które wnoszą poszczególni ludzie do

organizacji jak i normy zachowań uznawane i obowiązujące w danym przedsiębiorstwie w dłuższym okresie czasu, często zapisane w jego misji,

wykorzystanie czasu pracy,

w określonym horyzoncie czasowym, aby sprostać zmianom zachodzącym w

otoczeniu, realizując przy tym własne cele,

kompetencji i odpowiedzialności pomiędzy istniejącymi elementami przedsiębiorstwa (jego częściami,

stanowiskami, ludźmi i aparaturą działania).

wieku. Jest to kres, w którym powstawały zręby współczesnych

przedsiębiorstw; są to lata powstawania dzisiejszych wielkich fortun w USA (np.: bankowych...). Był to okres orientacji przedsiębiorców.
W tej orientacji podstawowe znaczenie posiadał pomysł i wdrożenie tego pomysłu. Cecha charakterystyczną było to, że ówcześni przedsiębiorcy wprowadzali swoje pomysły nie uwzględniając zasad etyki. Okres ten porównywany jest do walki – wolnej amerykanki. Wszystkie chwyty dozwolone )bicie, niszczenie przeciwnika i zmuszenie go do wycofania się z rynku). Był to ciekawy okres ze względu na to, że był on bazą filozofii marksistowskiej, która była tworzona na podstawie obserwacji np.: wyzysk robotników, wydłużony czas pracy, niskie zarobki. Stąd ograniczony popyt. Obrót dot. wąskiej grupy społecznej. Tak powstała filozofia marksistowska.

wymagania co do produkcji. Ogromne zapotrzebowanie militarne armii walczących,

spowodowało, że nie wystarczyły produkcje krótkoseryjne, a nastąpiła potrzeba masowej produkcji. Zmieniły się wymagania co do przedsiębiorstw, a świat wszedł w okres tzw. orientacji produkcyjnej. Nastawiona ona była na wielką, seryjną produkcję. Zaczął powstawać rynek, którego wymagania dotyczyły produkcji możliwie jak najtańszej.
Wzrost stopy życiowej społeczeństwa powoduje, że zaczyna powstawać zapotrzebowanie na inne produkty przy bardzo niskiej zamożności. Przedsiębiorstwa muszą dostarczać rzeczy możliwie tanie. Okres charakterystyczny dla lat 20-tych i połowy 30-tych XX wieku.
W zarządzaniu uwaga zwrócona była do wnętrza przedsiębiorstwa, aby stworzyć tani produkt i jak najwięcej. Stąd też znaczenia nabiera planowanie operacyjne, mające na celu zapewnienie półfabrykatów do utrzymania dużej produkcji. Był to okres rozwoju przemysłu – podstawy nowoczesnego przemysłu.
Zasada było, że rządy nie ingerowały w przedsiębiorstwa. To co dobre dla przedsiębiorstwa, było również dobre dla kraju (wysoka produkcja to wysokie podatki do budżetu, a wiec korzyści dla społeczeństwa). Kształtują się określone branże przemysłu: włókiennicza, okrętowa, samochodowa.... Kontakty zewnętrzne firmy odgrywały niewielka rolę. Liczyły się powiązania wewnętrzne.

stopa życiowa społeczeństwa zaczyna wzrastać. Dużo osób chce mieć

coś innego niż oferuje produkcja masowa. Pojawia się potrzeba produkcji zróżnicowanej. Powstaje nowa orientacja rynkowa. Rynek zaczyna odgrywać coraz większą rolę w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Coraz większe wymagania rynku.
Nie jest to natychmiastowe, początkowo nadal występuje rynek masowy. Najszybciej dostosowują się przedsiębiorstwa produkujące wyroby konsumpcyjne. W zasadzie proces dostosowywania się przedsiębiorstw skończył się w latach 40-tych (po II wojnie światowej). Dużo trudniej przebiega proces w przedsiębiorstwach dużych, produkujących dobra inwestycyjne, wydobywczych. Proces ten skończył się dopiero w latach 50-tych (te wielkie molochy przeszły wówczas do nowej orientacji rynkowej).
To zróżnicowanie produkcji staje się coraz większe. Pojawia się trudność klasyfikacji przedsiębiorstw w odpowiednie branże. Następuje zróżnicowanie produkcji. Stocznie budują nie tylko statki, ale również wagony i czołgi (szeroki wachlarz produkcji). To co jest dobre dla przedsiębiorstwa, nie zawsze dobre jest dla kraju, wiec rząd stawia nowe wymagania. Pojawia się zjawisko odpowiedzialności przed społeczeństwem. W ten sposób wchodzimy do planowania długookresowego.

formułowano ono swoje cele oraz sposoby ich osiągnięcia, jak

również, by określało szanse powodzenia i zagrożenia, z jakimi musi się liczyć w swoim rozwoju.
Kierownictwo firmy powinno zatem programować jej zadania bieżące i przyszłe, czyli opracowywać koncepcje całościowego rozwoju przedsiębiorstwa i jego przyszłej pozycji na rynku i w otoczeniu. W nowoczesnym zarządzaniu mówi się wówczas o określeniu strategii firmy.

pochodzi od greckiego wyrazu strategos – oznacza dowodzącego.

obejmowało zagadnienia przygotowania i prowadzenia wojen.

p.n.e. chiński generał Sun-Tsu w pracy „Sztuka prowadzenia wojen”.

Również inni wielcy dowódcy, jak np. Cezar, Napoleon,, traktowali strategię w kategorii działań wojennych.

wojskowych (kampania, przewaga, manewry, wojna cenowa) zostało przeniesionych na

grunt zarządzania organizacjami gospodarczymi

jest definiowane bardzo różnie, ogólnie ujmując, można powiedzieć, że

strategia to celowe działanie lub, że jest to koherentne (spójny) i celowy zbiór decyzji oraz działań zrealizowany w określonym czasie.

autorów:

„Strategia to kompletny plan; który określa jakie decyzje, będą

podjęte w każdej możliwej sytuacji”
– Neumonn, Morgenstern;

kampanii wojennej oraz indywidualnych przedsięwzięć w ich ramach”
–

Clausewitz;

3) „Strategia polega na przeanalizowaniu obecnej sytuacji i jej zmianie, jeżeli jest to konieczne”
– Drucker;

czasu można nazwać strategią”
– Simon;

5) „Strategia to zbiór

celów i głównych przedsięwzięć organizacyjnych”
– Tilles;

misji, zamierzeń i celów organizacyjnych jej polityki i programów

osiągania ich metod niezbędnych aby strategie zostały wdrożone dla osiągnięcia celów organizacyjnych”
– Steiner, Miner, Gray.

zamierzeń organizacji oraz przyjęcie kierunków działania, a także alokacji

zasobów koniecznych do zrealizowania tych celów w możliwie najlepszy sposób”
– A.D. Chandler

jej otoczenie, każda organizacja ma strategię, lecz nie zawsze

skuteczną, nawet jeśli nie została sprecyzowana.

Strategia może być celowo opracowana w toku procesu planowania

albo może być efektem działalności różnych działów funkcjonalnych przedsiębiorstwa. Każdy dział będzie jednak postępować zgodnie ze swoją zawodową orientacją i motywacją kierownictwa. Dlategosuma działań poszczególnych działów rzadko kiedy składa się na najlepszą strategię.(M.Porter)